Tourpassies
Voortplanting
‘Ik woonde nog in Dordrecht, in een nieuwbouwwijk. ’s Middags ging de radio aan en de televisie. Dan ging ik samen met mijn vader naar de Tour de France kijken. Het was de tijd dat Raleigh alles onder controle had, dat iedere rit gedomineerd werd door de Nederlanders. Lieten ze iemand ontsnappen, dan bestond de kop van het peloton uit zes of zeven Raleigh-rijders. Het was uitgesloten dat ze iemand anders de winst zouden gunnen. Toen ben ik redelijk verslaafd geraakt aan de Tour de France. Het systeem-Post heette dat toen, bij Raleigh. Ze waren ook goed in de tijdritten en de ploegentijdritten. Die werden allemaal gewonnen door Raleigh.
Ik ben wel verslaafd, maar absoluut niet deskundig, zoals de meesten. Ik volg het, maar op het moment dat het afgelopen is ben ik de informatie over die Tour al weer kwijt. Zo maf. Van de Tour van ’98 kan ik me nog de rellen en de drugsproblematiek voor de geest halen, maar de afzonderlijke etappes, daar moet ik moeite voor doen om me die voor de geest te halen.
Het mooie van de Tour de France is dat het een evenement is waar je echt in kunt gaan kruipen. Dat vind ik zo fascinerend: in de zomer van ’98 zat ik iedere dag aan de radio gekluisterd. Zomerzotheid. Kijk, ik ben schrijver en voor schrijvers is de zomer traditioneel de tijd waarin je je terugtrekt om een boek af te gaan maken. Er valt weinig geld te verdienen omdat alle kranten en tijdschriften verder stilliggen. De televisie werkt niet, en dus heb je een paar maanden de tijd om je contemplatief te gaan wijden aan je werk. Ik heb me teruggetrokken in een huisje, en het regende constant. Dan heb je maar één verzetje en dat is de Tour de France. Ik schrijf traditioneel met de radio aan, in de zomer.
Op het moment dat je hoort “TOURFLlTS!” begint er een adrenalinestoot door je lichaam te stromen. Dan moet je even luisteren wat er gebeurt. Het is topradio. Het is het leven zelf wat je meemaakt. Van hak-tak! Zo’n wedstrijd, de ontknoping, de heroïek, de tragiek. Schitterend. Het echec, ook. Het noodlot. Stoempen.
In mijn optiek hoort daar wel een pilletje bij. Het zijn volwassen mensen, er is vrijheid. Ik vind dat mensen tot een bepaald niveau afwegingen mogen maken. Ik ben geen tegenstander van drugs, of van harddrugs. Het geldt bij alles: je moet het niet te gek maken. Je moet je verantwoordelijkheid kennen. Sommige mensen kennen hun verantwoordelijkheden niet, maar dan maakt het niet uit of je het wel of niet verbiedt. Ik ben wat dat betreft erg liberaal. Ik vind dat mensen zélf intellectueel en intelligent genoeg moeten zijn om afwegingen te maken.
Wielrenners staan van oudsher bekend als dom, maar de wielrenners die ik ontmoet heb vond ik echt niet dom, zeker de Nederlandse wielrenners niet. Voordat ik op pad ga neem ik een extra stoot koffie, een glaasje Red-Bull, of wat voor drank dan ook. Allemaal milde beïnvloeding van je gestel. Waarom zouden wielrenners dat niet mogen en mensen in het dagelijks leven wel?
Pedro Delgado was mijn held. Maar Eddy Merckx, dat is bijna niet menselijk in mijn perceptie van nu. Merckx is echt een wielergod. En toch vind ik het verhaal van Zoetemelk eigenlijk nog interessanter. Hij is iemand geweest die altijd nummer twee was. Dat is veel meer conform het echte leven. In het echte leven ben je ook nummer twee. Niemand is nummer één. Je moet altijd strijd voeren met bazen, of met buren. Af en toe win je, of verlies je. Wat dat betreft is Zoetemelk een nog interessantere figuur, die het bijna altijd heeft afgelegd, behalve die ene keer, in 1980, dat-ie de Tour echt won. Michael Boogerd is echt een mooie exponent van de jonge generatie. Hij heeft een nuchterheid en een ontspannenheid waar ik graag naar mag kijken.
Ik schrijf veel over seks en erotiek Er zit seks genoeg in de Tour. Wielrennen IS seks natuurlijk. Waar komt seks op neer? Voortplanting. Wat heb je daarbij nodig? Dan wil je laten zien hoe sterk je bent. Als er nou één groep mannen laat zien hoe sterk ze zijn, dan zijn het wielrenners. Die presteren het, en zeker in de Tour de France, drie weken lang het uiterste van hun lichaam te laten zien. Waarmee ze eigenlijk aan de wereld tonen: wij zijn zó sterk, wij trotseren al deze lichamelijke verschrikkingen. Ergo: wij hebben sterke genen. Ergo: vrouwen, neem ons als seksuele partners. Je ziet ook aan het eind van zo’n Tour, dan heeft er één gewonnen en dan staat er een schitterende vrouw klaar om hem te bedanken namens de vrouwelijkheid, namens alle vrouwen.’
Eind.
Zoals het hoort begint het in argeloze jeugdjaren en vaak blijft het een passie voor het leven: het volgen van de Tour de France. Een kwestie van zomers plezier: genieten van de verrichtingen van je eigen helden en van het totale, fascinerende zomerevenement, op radio, televisie, op tal van plekken. Het is een hartstocht die velen bindt en die reikt tot uiteenlopende hoeken van de samenleving. Voor NOS Radio Tour de France vertelden 23 prominente en spraakmakende mensen uit de wereld van kunst, literatuur, politiek, journalistiek en sport aan verslaggever Jeroen Wielaert over hun Tour de Francegevoel. Voor de meesten bleef het ongeschonden.
In TOURPASSIES zijn hun gedachten en associaties gebundeld. Het heeft geresulteerd in een unieke verzameling uiteenlopende, tijdloze verhalen, vol bijzondere anekdotes. Lees mee en herken uzelf in de betogen van Wilfried de Jong, Koos Postema, Ed Nijpels, Harmen Siezen, Daniëlle Overgaag, Herman Brood, Hugo Claus, Kees van Kooten, Hugo Camps, Jules Deelder, Danny Blind, Jan Mulder, Jan Smeets, Youp van ’t Hek, Ronald Giphart, Henk Westbroek, Ben Jolink, Theo van Gogh, Tonny Strouken, Rudi Fuchs, Johan Stekelenburg, Paul Nouwen en Hein Verbruggen.
Titel: Tourpassies
Samengesteld: Jeroen Wielaert
ISBN: 9021596911
NUGI: 466
Druk: 1ste
Jaar: 2000
Uitgever: Kosmos-Z&K Uitgevers
Omslagontwerp: Nico Richter
Vormgeving binnenwerk: Henri van Santen, Studio Imago, Amersfoort
‘Met dank aan Ingeborg von Eugen’
Pagina’s: 80
Afmetingen: 21 x 13,4 x 0,8 cm
Gewicht: 118 gram
Type: Paperback
Inhoud:
- Kees van Koten – De Miroir Uitr De Bric-A-Brac
- Herman Brood – Extase
- Jules Deelder – Een soort van gezoem
- Ronald Giphart – Voortplanting
- Rudi Fuchs – De stem
- Paul Nouwen – Een verrassend cadeau
- Jan Mulder – Schildersbedrijf
- Henk Westbroek – Dodenmaskers
- Jan Smeets – Het verdriet van la Londe-Les-Maures
- Tonny Strouken – Een historisch blikje
- Hugo Claus – Een heilige plek
- Ben Jolink – Boerenzonen
- Koos Postema – Met het geel voor de klas
- Wilfried de Jong – Opera
- Danielle Overgaag – Het gevoel voor de pijn
- Harmen Siezen – Geheime namen
- Ed Nijpels – Oprechte liefde
- Johan Stekelenburg – Crisismanagement
- Youp van ’t Hek – ‘Slikken is vrij’
- Hugo Camps – Baas voor drie weken
- Danny Blind – Een ongelofelijke inspanning
- Theo van Gogh – Rauwe schoonheid
- Hein Verbruggen – Stijvolle reclame