De Volkskrant, 22 september 2011
Eind jaren tachtig publiceerde de Volkskrant foto’s van de Amerikaanse fotograaf Robert Mapplethorpe (ik neem aan dat dit was bij het bericht van zijn overlijden in maart 1989). Op een van de foto’s zagen we het middenlijf van een donkere man in een driedelig pak. Titel van de foto: ‘Man in PolyesterSuit’.
Door de gulp stak het geslachtsdeel van de man, half in erectie. Kenners zagen direct een prachtig lijnenspel. De penis liep mooi tussen de randen van het jasje. Een ader in het bakbeest correspondeerde met de vouwnaad van de pantalon. De voorhuid was een beetje opgetrokken waardoor er een rond stipje van de eikel zichtbaar was, dat perfect aansloot op de knoopjes van het gilet dat de man droeg. Kortom, een esthetisch verantwoorde stijve.
Ik zou deze foto zijn vergeten als niet een van mijn huisgenotes het plaatje had uitgeknipt en ingelijst. Ze hing de foto tussen haar vakantiekiekjes en familieportretten.
‘Waarom hangt die foto daar?’ vroeg ik haar eens.
‘Om jongens te intimideren.’
Aha.
Dit was in een tijd dat er, althans in mijn omgeving, ongelooflijk veel over penissen werd gepraat. Ik geloof dat vrouwen destijds op het punt stonden eindelijk toe te geven dat – in weerwil van seksuele theorieën uit die lieve lieve jaren zeventig toen alles moest worden genivelleerd en gedemocratiseerd, dus ook de omvang van het mannelijk geslachtsdeel – de grootte er bij pikken wel degelijk toe deed.
Het goedbedoelde fabeltje dat de lengte en dikte van een erectie niets toevoegden aan seksueel genot werd keihard doorgeprikt en dus discussieerde men – althans in mijn omgeving – veelvuldig over het verschil in bloedlullen (vrolijke schuiftrompetten die zichzelf vullen met bloed) en de afwijkende vleeslullen (die stijf niet veel groter zijn dan in slappe toestand).
Vele theorieën over waarom wij mannenmensen zulke grote geslachtsdelen hebben kwamen voorbij. Niet om ons op te kloppen, maar wij hebben naar verhouding de grootste erecties van alle zoogdieren. Volgens bioloog Desmond Morris ontwikkelde de mens grote borsten en grote penissen omdat dit de paarvorming zou bevorderen. Psycholoog Geoffrey Miller dacht dat grote erecties voor mannen zijn wat staarten zijn voor pauwen. Onze meebuigende grote stijves zijn volgens hem het resultaat van vrouwelijke seksuele selectie: vrouwen voelen zich aangetrokken tot mannen die hen seksueel genot geven.
Eergisteren illustreerde de Volkskrant een interview met een Duitse uitgever door middel van een paar foto’s uit zijn boeken. Een van de plaatjes kwam uit The Big Penis Book, klaarblijkelijk een koffietafel naslagwerk van afbeeldingen van mannen met bijna groteske geslachtsdelen. Aan de bovenkant van de foto zagen we een man, type regionale CDA-politicus, die nogal wezenloos buiten beeld staarde. Brave kerel zo te zien, trouwe belastingbetaler, iemand die afval scheidt. Gewoon een man met een bril. Ik identificeer me daarmee, mannen met brillen.
Aan de onderkant van de foto zagen we nog steeds dezelfde man. Hij bleek alleen een hemdje aan te hebben, maar verder was hij naakt. Onder zijn buik hing een knoert van een penis, bijna een belediging voor normale menselijke verhoudingen. Allemachtig, hoe kwam zo’n saaie registeraccountant aan zo’n enorme courgette onder zijn buik? Dat moet toch een geweldige troost zijn, voor vrouwen: iedere man – of hij er nu uitziet als filmster, politicus of schrijver – kan in principe een monster bezitten.