de Volkskrant, 12 september 2008
Om nog één keer terug te komen op het Simplistisch Verbond en de cursus Kicks voor niks: die komt uit de Bescheurkalender van 1982 en bestaat uit een serie fototips voor een spannender beleving van dagelijkse dingen, zonder dat dit iets hoeft te kosten.
De eerste kick voor niks was de wenk om ‘lege sinaasappelen te stapelen’. Via ‘met de kin het licht aandoen’, ‘aluminiumfolie knippen’, ‘schone beddenlakens doen parachuteren’ en ‘een pak oude kranten doen neerploffen’ kwamen Van Kooten en De Bie bij de weergaloze kick voor niks ‘de sliert tissues net zo lang uit de doos blijven trekken tot zij vanzelf scheurt’. Wie zou daar ook nu nog geen simplistische kick van krijgen?
Jaren later is er een bescheiden cultus om het begrip ‘kicks voor niks’ ontstaan. Er is een hyvespagina waar leden hun eigen kicks kunnen melden. Iemand houdt ervan om zich op te houden onder het bord ‘verboden zich hier op te houden zonder redelijk doel – APV Utrecht, art. 41’. Iemand rolt een mandarijn in zijn hand tot hij een vriendelijk gekraak hoort. Iemand vindt het een mannelijke kick in een toiletpot de bruine resten van een voorganger weg te plassen. Iemand houdt ervan om de tussendeuren van de oude Koplopertreinen te openen door met zijn pink een vederlicht tikje tegen de hendel te geven.
Ook bij het koekelen van de term bleek dat er in vele internetuithoeken wordt gediscussieerd over het onderwerp. Achterstevoren op een wc zitten. Schreeuwen onder een viaduct. Plassen in de sneeuw. Een föhn richten op passerende auto’s. Water drinken uit een beslagkom. Je nagels knippen met een nieuw schaartje. Een beschuitje lijmen met boter. Een oude pinpas doorknippen. Een tag zetten voordat je een muur schildert. De lagen van een Engels dropje losmaken zonder ze te breken. De allereerste nachtvorst breken met de hak van je schoen. Een mooi rond bedrag tanken. De chocoladerand van een Milky Way eten en van de witte massa een bal draaien (die is van mezelf). Onder een spoorbrug fietsen, juist als er een trein langskomt. Een gaatje pIassen in het wc-blokje.
Mijn ultieme kick voor niks krijg ik van het lezen van kookboeken in een taal die ik niet begrijp. Mijn schoonouders kwamen deze zomer terug uit Noorwegen met een boek genaamd Suppe in de Lett og lekkert-reeks. Noem me autistisch, maar ik lees zo’n cadeau van a tot z, rollend van de ene kick in de andere trip.
‘Suppe er alltid godt!‘, begint het boekje, een stelling die ik ten enenmale onderschrijf. Kijk, een potet– of blomkålsuppe maken we bij wijze van spreke allemaal weleens (potet zal aardappel en blomkål bloemkool zijn), sjampinjongsuppe is ook nog wel te raden, maar het wordt lastiger als we twee cm ingefœr, twee fedd hvitløk en anderhalve dl kremfløte nodig hebben voor een krydret kyllingssupe. Of twee gulrøtter voor een jomfruhummerbuljong (brun grønnsakene med i 4-5 minutter!).
Maar laat ik oppassen en me hier niet in verliezen. Kicks hebben hun gevaren. Bij een kick druppelt vanuit de hersenstam een kortstondig shot dopamine het brein binnen. Dopamine geeft een aangenaam gevoel, maar er is een gevaar, want dopamine zorgt er tegelijkertijd voor dat het lichaam verlangt naar meer dopamine. Toen wetenschappers bij een rat een elektrische sonde wisten te plaatsen in een dopaminegebied, kon de rat zichzelf met een druk op een knop een shot hersendrug geven. De rat werd helemaal wild en drukte ongeveer zesduizend keer per uur op de knop (uiteindelijk stierf hij door uitputting).
Het devies is: kick met mate, en zorg dat je sterker blijft dan de kick.
Martin Bril keert voorlopig niet terug in de Volkskrant. Wel blijft werk van hem verschijnen op internet, zie vk.nl/bril