De Volkskrant, 24 januari 2011
Er keken vrijdag dus bijna dertien miljoen Nederlanders niet naar de finale van The Voice Of Holland. Ik hoorde daar bij, want die intense spanning van zo’n liveshow kan ik echt niet aan. Zou het Ben worden, of toch Ben?
Nee, dan kijk ik liever naar zo’n ontspannende Britse detective, waar verder niets gebeurt, behalve dat er af en toe wat gezellige moorden worden gepleegd. Terwijl mijn dochter zich in de huiskamer vermaakte met The Voice Of Ben – ze vroeg mij zelfs om van haar spaargeld srns’jes ad 0,80 euro te sturen om Ben te steunen – (John de Mol lacht iedereen uit) kozen mijn vrouwen ik op onze slaapkamer voor Midsomer Murders. Ik geloof dat het een herhaling was, al heb je bij deze serie altijd het gevoel naar een herhaling te kijken.
Weinig is zo rustgevend als die pittoreske Home & Garden-landschappen, met zo nu en dan een afrekening in een op het oog hechte dorpsgemeenschap. Ik heb niet heel veel verstand van recherchewerk, maar die Barnaby, de detective chief inspector van Causton CID, lijkt me een man om in de gaten te houden.
Barnaby’s werkgebied, het graafschap Midsomer, is een Engelse plattelandsstreek die is geïnspireerd door het echt bestaande graafschap Somerset. Midsomer bestaat uit 55 fantasiedorpjes als Aspern Tallow, Fletcher’s Cross en Midsomer Mallow, die allemaal hun eigen braderieën, amateurvoorstellingen of fancy fairs organiseren.
Een streekkampioenschap boetseerkleien, bokspringen of turfsteken: altijd zijn de goedzakkige Barnaby, zijn snibbige vrouw Joyce of zijn theatrale pruildochter Cully daar ’toevallig’ bij aanwezig. Het platteland lijkt heel saai, maar die mensen hebben me toch een sociaal leven! Het enige probleem is dat er de ochtend na een recital, filmvertoning of voorleesbeurt altijd iemand blijkt te zijn vermoord. Hebben ze geen statistici bij de Engelse politie? Waar de Barnaby’s hun voeten zetten, vallen geheid doden!
Natuurlijk mag Barnaby, als senior member of the Midsomer Constabulary, deze nieuwe moordzaak oplossen, en nu zouden we mogen denken dat zo’n kerel met zijn jarenlange ervaring de dader snel op het spoor is, maar helaas. Altijd krijgt de moordenaar de kans om nog twee of drie slachtoffers in het dorp te maken, voordat de detective chief inspector op miraculeuze wijze plotseling de moordenaar ontmaskert en wij als kijkers gerustgesteld weer kunnen gaan slapen. Laat die feelgood-crime maar aan de Engelsen over.
Althans, op tv. De werkelijkheid is ellendiger. Dit weekend volgde ik het nieuws rond de moord op de 25-jarige Engelse landschapsarchitecte Joanne Yeates. Zij werd op Eerste Kerstdag gewurgd aangetroffen op een besneeuwd landweggetje. Sinds 17 december was ze vermist, toen ze na een kerstborrel naar huis was gegaan en onderweg nog een pizza kocht. Eerst werd haar 65-jarige excentrieke huisbaas verdacht, maar inmiddels heeft Detective Chief Inspector Phil Jones van de Avon And Somerset Police een 32-jarige buurman gearresteerd, de Nederlander Vincent T. (zijn achternaam wordt in Engelse kranten voluit geschreven).
Op YouTube staan enkele persconferenties van deze Detective Chief Inspector, die qua uiterlijk opvallend veel weg heeft van zijn tv-collega Barnaby. Het zijn ontnuchterende beelden: tien seconden van zo’n persconferentie zijn realistischer dan alle afleveringen van Midsomer Murders bij elkaar. Toch een teleurstelling, er is niets feelgoods, pittoresks of gezelligs aan moord.