Kijk Magazine februari 1998, nummer 2, Drift
Titel in Ten Liefde Ronald Giphart buigt zich over de mannelijke tepel
Wanneer jongens in de leeftijd van de gemiddelde KIJK-lezer de ‘waondchere weeheld vechkennen’ (zoals Chriet Titulaer het noemt) ontdekken ze bijna altijd ook hun eigen lichaam. Niet alleen vinden ze onder hun buik een lubbertuitje waaruit na enig getrek en gedraai vreemd wit spul schiet, sommige jongens realiseren zich plotseling ook dat ze net als vrouwen twee tepels hebben. Twee tepels? Daar kun je leuke spelletjes mee doen! Sommige van die sommige jongens zullen vervolgens als ware onderzoekers hun tepels aan experimentele proefjes onderwerpen door er bijvoorbeeld aan te zuigen of erin te knijpen. Sommige van die sommige van die sommige jongens zal hierna echter de schrik om de borst slaan, omdat er – net als uit hun benedenbuikselubbertuitje – wit spul uit hun tepels komt druppelen. Een melkachtig drankje, om precies te zijn.
Als mannen in principe in staat zijn melk te produceren, is het vreemd dat baby’s alleen door hun moeder worden gezoogd en niet door hun vader (laat de moeder van mijn kind deze column in godsnaam niet lezen). Mannen hebben geen borsten, althans: de meeste mannen hebben geen borsten. Sommige mannelijke alcoholisten hebben wel borsten, maar dat is omdat hun lever de strijd niet meer aan kan gaan tegen de dosisvrouwelijk hormonen in hun lichaam. Het resultaat is dat hun borsten groeien (tip voor KIJK-lezers: heeft je vader één grote en daarboven twee kleine opbollingen onder zijn T-shirt, dan drinkt hij te veel).
Zaad of melk?
De meeste mannen hebben geen borsten, en de vraag luidt waarom dat zo is. Voor veel diersoorten zou het vanuit het standpunt van de mannetjes onlogisch zijn wanneer ze na de bevruchting bleven hangen om hun nazaat te zogen. Waarom blijven hangen als je ook op zoek kunt naar andere te bevruchten vrouwtjes? (Ja! Waarom eigenlijk niet?)
Biologische gezien is het voor hen lucratiever te investeren in zaad dan in melk, en een meerderheid van de mannetjes van andere diersoorten heeft dan ook voor deze mogelijkheid gekozen. Borsten zouden voor hen totaal onnodig zijn. Het edele mensenmannetje is met een aantal mannetjes van andere soorten (noodgedwongen) een andere richting ingeslagen; zij kozen ervoor na de conceptie bij hun partners te blijven om te helpen bij het grootbrengen van hun kroost.
In het geval van de mens had dit ermee te maken dat mensenkinderen bij hun geboorte slechts vier dingen kunnen: huilen, drinken, slapen en groeien. Dit zijn er een stuk of honderd te weinig om voor zichzelf te kunnen zorgen. Aangezien de moeder tijdens haar zwangerschap al een enorme krachtsinspanning heeft geleverd, is het onlogisch dat zij haar kinderen na de bevalling aan hun lot zal overlaten. Dat ook de vader zich zal uitsloven om zijn vrouw en kinderen te voeden en te beschermen tegen gevaar is evolutionair gegroeid.
Vaders die dat namelijk niet deden hebben op de lange termijn veel minder nageslacht verwekt. Maar waarom kunnen vaders dan niet zogen, als ze er potentieel wel toe in staat zijn? Een verklaring zou kunnen liggen in wat de beroemde bioloog Desmond Morris ooit beweerde: omdat het mensenmannetje het mensenvrouwtje moet bijstaan in het grootbrengen van hun kinderen is er paarvorming nodig. Voor die paarvorming is het belangrijk dat individuen elkaar in de ogen kunnen kijken om zodoende een band te scheppen. Omdat sex een enorme band schept is sex een belangrijke motor voor relaties. Normaal sexen diersoorten ‘op zijn hondjes’ (waarbij men elkaar niet in de ogen kan kijken), maar de mens heeft er op een gegeven moment voor gekozen om ‘op zijn ‘missionarisjes’ te sexen.
Om te stimuleren dat mensen elkaar ‘frontaal’ zouden benaderen diende de mens van voren een paar aantrekkelijk pretknoppen te hebben. Bij de vrouw zouden deze pretknoppen, volgens Morris, haar borsten zijn en bij de man zijn grote penis. Natuurlijk kunnen mannen in deze theorie zelf geen borsten hebben, want waarom zou je bij het andere geslacht naar iets verlangen wat je zelf al hebt? Plop! Daar zijn ze! Even over die grote penis. Mensenmannetjes hebben inderdaad in vergelijking met andere primaten en zoogdieren een buitengewoon groot geslachtsdeel (stijf dan, hè, want slap stellen we nauwelijks niets voor).
De bioloog Jared Diamond maakt in zijn boek Why is seks fun? een vergelijking tussen de grote penis van de mensenman en de staart van de mannetjespauw. Om een nu niet terzake doende reden gaven vrouwtjespauwen tijden geleden de voorkeur aan mannetjes met grote, mooi kleurige staarten, wat uiteindelijk bizarre staarten tot gevolg had. Zo zou het volgens Diamond ook met de mensenpenis gegaan kunnen zijn. Dat mensenmannen hun nageslacht niet zogen kan Diamond overigens ook niet verklaren, maar hij stelt in zijn boek wel dat het in deze technische tijden een gemakkelijk kunstje moet zijn om mannen borsten te geven: een paar hormooninjecties en – plop! plop! – daar zijn ze! Als mannen dat inderdaad zullen doen, hoeven er in de toekomst geen SIRE-spotjes meer gemaakt te worden over vreemden die op zondag het vlees snijden. Kinderen zouden een veel betere band met hun vader krijgen en vrouwen meer tijd voor hun carrière. Misschien komen mannen in de toekomst wel af van dat hinderlijke maatje A-min. En een bijkomend voordeel is dat alle mannen ongemerkt alcoholist kunnen worden.