De Volkskrant, 29 september 2011
Afgelopen zondag was de jeugdige schrijver James Worthy te gast bij het tv-programma Spuiten en slikken. De presentatrice vroeg aan de jonge debutant (nou ja, hij is ook alweer 31) met hoeveel meisjes bij al naar bed was geweest. Na enig gestotter vertelde Worthy dat dit er zeker meer dan honderd waren, een getal waarop met scepsis werd gereageerd. Na verloop van het gesprek bleek Worthy voortdurend verdomd grappig uit de hoek te komen, wat presentatrice Nicolette Kluijver aan het eind van het programma deed opmerken dat ze die honderd vrouwen steeds beter begon te begrijpen. ‘Jij hebt humor’, zei ze, ‘en humor is ook erg belangrijk voor een vrouw’.
Dat is wellicht meer waar dan ze vermoedde. In het uitgaansleven word ik vaak vergezeld door een paar vrienden. Een van hen is een erg knappe man, hij is lang, heeft een goede kop haar, zijn houding is mannelijk, maar hij heeft ondanks zijn al wat oudere leeftijd nog steeds een jongensachtige oogopslag. Zijn aanwezigheid heeft een enorm effect op vrouwen en meisjes.
Mensen houden onbewust bij hoe in gezelschap de sociale relaties zijn. We doen dit onder andere door te zoeken naar ‘patronen van oogcontacten’: wie kijkt er hoe lang met welke blik naar wie? De mannen naar wie door vrouwen het vaakst en het langst wordt gekeken staan het hoogst op de erotische ladder.
Als amateur-baltsetholoog heb ik regelmatig mogen vaststellen dat wanneer mijn knappe vriend in gezelschap van andere mannen een biertje drinkt, vrouwen zich uitsluitend op hem richten. Ze lachen harder of reageren luidruchtiger als hij wat zegt dan als een andere man iets opmerkt. Het is een koele constatering: vrouwen zijn helemaal geen empatische sociale wezens, zij richten zich met hun aandacht unverfroren op de mooiste mannen en ze gunnen de lelijkerds liever geen blik waardig. Althans aanvankelijk.
Tot het moment dat die onzichtbare mannen dusdanig de aandacht op zich beginnen te vestigen, dat er wel naar hen moet worden gekeken. Daar hebben ze twee strategieën voor: ze kunnen extreem wijze dingen zeggen of extreem grappige. Op het moment dat mannen die door vrouwen niet worden opgemerkt dingen beginnen te roepen die zo aanstekelijk grappig zijn dat men wel hard moet lachen, lijkt het alsof er plotseling sluiers worden weggetrokken.
Een andere vriend met wie ik regelmatig op feesten beland is zo’n type. Hij is iemand over wie Amerikanen zouden zeggen ‘a good face for radio’ en oogt op geen enkele manier spannend of mysterieus. Toch is hij hilarisch grappig en scherp, wat hem een zelfvertrouwen geeft dat door vrouwen erg aantrekkelijk wordt gevonden. Als hij maar de tijd krijgt zijn humor te etaleren wint hij het, waar het aandacht van vrouwen betreft, soms gemakkelijk van die gladbek die het van zijn schoonheid moet hebben.
Wetenschappers van de Standford University hebben de inwerking van humor en schoonheid op de hersens onderzocht. Bij vrouwen wordt een bepaald gebiedje genaamd nucleus accumbens in gelijke mate geprikkeld door zowel mannelijke schoonheidskenmerken (brede schouders en een brede kaaklijn) als door uitingen van humor. De conclusie zou kunnen zijn dat vrouwen een knap uiterlijk seksueel even aantrekkelijk vinden als humor. Dit zou kunnen verklaren waarom zo ontzettend veel cabaretiers en geestige schrijvers zulke goede radiogezichten hebben.