Algemeen Dagblad, 8 december 2005
Vroeger deden we nog wel eens wat samen, mijn vrouw en ik, maar dat is er niet meer bij. Mijn vrouw is verslaafd. De allereerste stap in de bestrijding van een verslaving, is het durven uitspreken van de constatering. Daarna komt acceptatie, en pas daarna de mogelijke therapieën om de verslaving te lijf te gaan. Wanneer spreken we van een verslaving? Als iemands functioneren lijdt onder compulsieve neigingen, als iemands drang naar de kick niet meer in de hand is te houden. Mijn vrouws verslaving begon een paar maanden geleden. Hoe gaan die dingen? Iemand bood haar iets aan, maar mijn vrouw, mijn mooie sterke vrouw, was sceptisch en afhoudend. Ze dacht: mijn geest is sterker dan mijn wil. Aanvankelijk deed het haar niet zo veel en liet ze zich niet in het web vangen, maar gaandeweg begon ze toch steeds meer toe te geven en vaker te gebruiken. Het werd een drang die sterker was dan zijzelf. Ze ging kopen, en nog meer kopen en haalde het spul overal waar ze het kon vinden. Soms kocht ze ’s ochtends een voorraad om haar lusten ’s avonds te bevredigen, maar had ze voor het begin van de middag al toegeven aan haar drang. En toen kwam de dag ’dat we moesten praten’. Natuurlijk had ik haar zien gebruiken, maar ik had niets gezegd. Ik dacht: het is een gril, het waait wel weer over. IJdele hoop. Zuchtend en stotend gaf ze het toe. Mijn vrouw is (net als miljoenen anderen) verslaafd aan Sudoku.