Appeltje eitje

AD Magazine, 21 maart 2017

Om deze foto’s te kunnen gebruiken, neem contact op met Shody Careman & @careman_fotografie

Het mooie van eten is dat het vaak op onverwachte plekken opduikt. Met Kluun werk ik aan een boek genaamd Het eeuwige gezeik, over de voortdurende perikelen rond het Nederlands elftal. In de research stuitte ik op een gerecht dat mij vreemd voorkwam.

In het jubeljaar 1974 verrasten de langharige Oranje-spelers de wereld met spectaculair totaalvoetbal. Ondanks de successen en het mooie spel was het achter de schermen in het Duitse Waldhotel Krautkrämer niet altijd even gezellig. Een aantal spelers werd zelfs gepest. Journalist Auke Kok tekende in zijn onvolprezen boek 1974 op hoe sommige voetballers het hadden gemunt op teamgenoten en anderen (Ruud Geels, een van de slachtoffers, noemde later het WK in Duitsland ‘de drie ergste weken van mijn leven’).

Getreiterd

Zo strooide Johan Neeskens bij een bespreking peper in de blote bilnaad van de assistent-trainer, werd Piet Keizers favoriete ossenworst gestolen (helaas is niet te achterhalen welke dat was) en werd de vaste kok van Oranje, een goedmoedige man genaamd Henk Post, dusdanig getreiterd dat hij de dagen telde dat het toernooi weer voorbij zou zijn. En dat terwijl de arme vent zich echt uitsloofde voor zijn jongens. Zijn specialiteit, las ik bij Auke Kok, was ‘een omelet-appel’.

Bij die woorden bleef ik haken. Omelet-appel… Het gerecht zei me eigenlijk niets en leek me ook niet per se aangenaam. Appel en ei is een combinatie die – althans in de taal – eeuwenlang bestaat, zeker al sinds de middeleeuwen en wellicht nog langer.

Appels en eieren hadden weinig waarde, maar hoe en wanneer de levensmiddelen aan elkaar zijn gekoppeld, is moeilijk te achterhalen. Waarschijnlijk is de uitdrukking appeltje-eitje pas vrij recent in het taalgebruik gekomen.

De combinatie omelet-appel bleek ook niet zo vreemd als ik dacht. Zoete omeletten, al dan niet met fruit, komen voor in Frankrijk en Duitsland, en in de jaren 70 blijkbaar ook bij ons. Ook hiervan is de herkomst moeilijk te achterhalen, al zijn er bronnen die beweren dat de appelomelet oorspronkelijk uit Normandië komt, waar al in de 8ste eeuw appelcider werd gedestilleerd. Of Henk Post, de in 1974 geplaagde KNVB-kok, zijn fameuze omelet-appel net als de Normandiërs ook met calvados bereidde, is niet bekend, maar gezien de drank die tijdens het WK rijkelijk vloeide, zou dat zomaar eens kunnen.

Het heeft uiteindelijk niet mogen baten, want het WK wonnen we niet – maar daarover ga ik bij een andere gelegenheid zeiken.

Aan de slag

Ingrediënten

• 3 appels, geschild, zonder klokhuis
• 6 eieren
• 4 el melk
• 2 el suiker
• 2 el calvados
• sap van een halve citroen
• 2 tl rasp van een citroen
• boter
• poedersuiker
• vers fruit als garnering

Snijd de appels in blokjes. Bak ze in boter op laag vuur. Voeg het sap en de rasp toe. Giet ook de calvados erbij. Haal van het vuur. Klop in een kom eieren, melk en suiker op. Verhit boter in de tweede koekenpan en giet een vierde van het eimengsel erbij. Schep als de omelet aan de onderkant begint te bruinen een vierde van de gebakken appels op de omelet. Bak het omeletje nog 30 seconden door en klap hem dubbel. Maak nog drie omeletten.

Ga na de maaltijd een extra potje voetballen.