Uit VaraGids nr. 33, 19-25 augustus 2023
Met de titel “Laag geletterd”, schreven 4 schrijvers (Kluun, Ronald Giphart, Herman Brusselmans en Cindy Hoetmer) hun herinneringen op over hun optredens op Lowlands. Hieronder het stuk van Ronald Giphart:
Wat?! Dit jaar is het dertig jaar geleden dat ik voor het eerst het popfestival Lowlands bezocht. Met schoolvrienden was ik weleens bij Pinkpop geweest, maar dat feest was niet te vergelijken met de uitspanningen in Biddinghuizen. Het uitgelaten publiek in Flevoland zwalkte als een veelduizendkoppige massa tussen tenten, acts, biertaps en toiletblokken. Op het veld en bij de verschillende tenten vond er een samensmelting plaats tussen bezoekers, culturen, smaken, stromingen en lichamen. Het was liefde in praktijk, dit was het meest vredevolle dat de menselijke beschaving te bieden had.
Natuurlijk draaide het festival destijds vooral om muziek, maar de organisatie had al van begin af aan ook entr’actes geboekt, en dus mochten schrijvers en dichters langskomen om voor te lezen uit eigen werk. Normaliter traden wij op bij bibliotheken, voor zalen met dertig uitzinnige mensen met rollators, maar op Lowlands stonden we plotseling voor afgeladen tenten jongeren.
Oké, niet iedere bezoeker was in die beginjaren per se gekomen om naar een mopje literatuur of een paar gevoelige gedichten te luisteren, want veel van de nakaterende jongeren gebruikten de literaire optredens vooral om hun roes uit te slapen of om even verlost te zijn van de rondsjokkende menigte. En soms regende het ook gewoon.
Toch was het van begin af aan geweldig om als schrijver op Lowlands voor te dragen, al was het maar omdat de organisatie had gezorgd dat letterkundigen exact dezelfde behandeling kregen als popmuzikanten. Dat betekende dat romanciers en dichters (die normaliter voor een boekenbon of een fles wijn optraden en in de pauze op z’n hoogst werden gefêteerd op een glas jus d’orange) in Biddinghuizen goed geoutilleerde kleedcontainers kregen die waren voorzien van koelkasten vol drank, tafels vol versnaperingen, vers fruit en zowaar handdoeken. Veel schrijvers wisten helemaal niet dat dat kon, jezelf wassen. In de artiestentent was er een heus buffet, met voedzame broodjes, gezonde salades en ander krachtvoer.
In de loop der jaren ben ik een keer of veertien bij Lowlands geweest, ik ben er toegejuicht en uitgejouwd, ik heb er liefde gekend en verdriet gehad, ik heb in de modder rondgezompt en in luxe bungalowhuisjes geslapen, ik ben er opgegaan in de massa en heb me er eenzaam gevoeld, ik heb mijn kinderen mee naar het festival genomen en hoop dat er ooit een dag komt dat ik er met mijn kleinkinderen naartoe zal gaan.
Dit jaar ga ik ook weer, niet om voor te lezen uit eigen werk, maar om mee te draaien met de brigade van De Klub, het illustere Utrechtse restaurant (binnenkort op het Vredenburg) dat al jarenlang op Lowlands de artiestencatering mag verzorgen. Veel mensen weten dat niet, maar in de wereld van de zomerfestivals staat Lowlands, dertig jaar na aanvang, dus nog steeds bekend om zijn idioot goede catering.
Mijn grootste hoop is dat ik deze editie voor mijn schrijverscollega’s mag koken en er zo voor kan zorgen dat ze even wat extra vitaminen binnenkrijgen, even wat gezonde producten om nóg energieker en gloedvoller te kunnen voordragen voor die uitzinnige menigte.