VARA GIDS nr. 51/52, 22 december 2012 – 4 januari 2013
Ha Nico,
Laten we het eens over Kerstmis en de VARA hebben. Ik weet dat jij niet uit een progressief nest stamt. Mijn familie hoorde wel bij de rooien. Mijn oma deed als kantine juffrouw in de Rotterdamse haven mee aan inzamelingsacties voor NVV, PvdA, VARA en andere clubs van onze maatschappelijke zuil. In de jaren 70 gingen wij met de lokale VARA-afdeling in bussen naar Hilversum, om opnames bij te wonen van onze programma’s. Onderweg werden er strijdliederen gezongen, wat grote indruk maakte.
Eerst volgden wij met de verworpenen der aarde het rode vaandel naar het programma Z.I. (Zaterdag Informatie), dan naar het illustere Z.O. (Zaterdag Ochtend), vervolgens naar In de Rooie Haan – om hard te klappen voor linkse politici – en tot slot teisterden we onze keeltjes bij een VARA-meezingprogramma van Edwin Rutten.
Het kerstfeest was ons rooien een gruwel. Mijn vader wilde er als humanistisch atheïst pertinent niet aan meedoen, maar mijn moeder vreesde dat mijn zus en ik zouden worden gepest als we niet met de geestdodende kerstmassa zouden meegaan.
En dus bedacht ze een tussenvariant: een ‘links kerstfeest’. Ze kocht bij een boer een overgebleven en door het grootkapitaal uitgebuit kerstboompje, waarin ze gepunnikte slingers en beschilderde mandarijntjes hing. Dit lugubere experiment zal mijn ontluikende liefde voor de decemberse Jezusgekte voor altijd hebben gesmoord. Doe jij er iets aan? Ik probeer me voor te stellen hoe jouw kerstboom eruitziet. Een klein tegen-wil-en-dank-struikje-voor-de-vorm of een campy schijt-aan-over-de-top-boom? Mijn eigen kinderen zullen dit jaar weer kirrend van plezier een boom opzetten, dat is een gebruik waarin ik geen enkele zeggenschap heb. Ik ben voor mijn gezin ‘die humorloze man die rond kersttijd humorloos begint te mekkeren over de kersttijd’.
Vanavond zag ik bij Pauw & Witteman een vertegenwoordiger van de politieke tak van de terreurorganisatie van Jezus het begrip ‘religiestress’ uitleggen. Er is namelijk een nieuw christelijk speeltje genaamd www.religiestress.nl. Een website ‘met een knipoog’. Hiermee kunnen mensen vaststellen in welke mate zij zich geestelijk laten geselen door het onophoudelijke geëmmer over hoofddoekjes, gristelijke vrouwenstandpunten, pedofiele priesters, aanbouw van moskeeën, fundamentalisten, onverdoofd slachten, verbod op godslastering, en hoe de wereld verder wordt verkankerd door de wereldwijde sprookjesmaffia.
Hoewel ik de test direct ben gaan doen, wist ik op voorhand al dat ik ook dit jaar enorm in de stress zal schieten van het debiliserende devote geouwehoer rond die nooit gebeurde, en inmiddels zelfs door de paus in twijfel getrokken, goddelijke gebeurtenis. Iedereen lijkt mee te doen aan de evangelische ellende, geen enkele krant of zender kan zonder verwijzingen naar het Kerstfeest – zelfs de VARA doet eraan mee. De VARA!
En dit zeg ik als ‘Profeet met Menselijke Trekjes’. Dat was althans mijn score op de religiestressmeter van die meneer van de ChristenUnie. Ik ben volgens de godsfanaten dan wel kritisch op het geloof, maar ik ‘beperk me tot woorden’. Godverdomme, ik weet niet hoe en waar jij die godvergeten geboorte van dat godverdomde rotkind gaat wegvreten, Nico, maar mag ik jou een aangename tijd wensen? Met een gestreste knipoog.