Uit hockey.nl nr 8, april 2009
Boekenweekgeschenkschrijver Tim Krabbé zei vorige maand in een interview dat broedertwist de meest dramatische van alle oorlogen
is. Aanvaringen tussen vijanden horen bij de hardheid van het dagelijkse overlevingsgevecht, de strijd tussen broers is even aangrijpend als
onbegrijpelijk.
De eerste broers in de geschiedenis van de mensheid hebben de boel direct op scherp gezet (dan ga ik er vanuit dat u de Bijbel als het ware scheppingsverhaal beschouwt). Kaïn en Abel waren de zoons van Adam en Eva. Beide jongens boden op een dag God een cadeautje aan, maar de Lieve Heer besloot in zijn wijsheid slechts het offer van Abel te accepteren.
Hierop vroeg de verbolgen Kaïn zijn broer mee te wandelen naar een veldje verderop. Toen ze bij deze akker waren pakte Kaïn het been van een ezelshoef, om Abel met een welgemikte klap te doden. Het lijk van zijn broer bedekte hij met stro. God, van CSI Jeruzalem, vroeg aan Kaïn waar
zijn broer uithing. ‘Weet ik het: antwoordde de verdachte. ‘Ben ik mijn broeders hoeder?’
Enfin, deze broedermoord was het begin van vele broederschermutselingen, overal op aarde. Door de eeuwen heen hebben vele broers elkaar het leven zuur gemaakt, koningshuizen zijn erdoor verscheurd, families uit elkaar getrokken. Ook heden ten dage speelt het fenomeen nog.
Neem bijvoorbeeld de Utrechtse hockeyvereniging Kampong, waar ik toevallig speel. Om de zoveel tijd vindt daar een onvervalste clubderby plaats, een meedogenloos treffen tussen de Veteranen E en hun broeders van de Veteranen F, waarin ik toevallig speel.
Ter tekening. Veteranen Een F… dan hebben we het dus over de ónderste onderste regionen van het spectrum, het plankton van de hockeycompetitie. Toch is de strijd die in deze ladder wordt gevoerd niet minder heftig dan wedstrijden in de Hoofdklasse. Afgelopen maand begon de seizoenshervatting met onze clubkraker. De gemoederen liepen onbedaarlijk hoog op.
De spelers van Veteranen E kunnen namelijk op zich technisch beter hockeyen, staan hoger in de competitie en hechten kinderachtig veel waarde aan winst. Om in conditie te blijven hadden ze zelfs meegedaan aan de midwintercompetitie. Naar hun broeders van de F gedroegen de E’s zich derhalve arrogant en hovaardig.
Voor de match had één van de E- spelers intimiderend gemeld dat zij de verenigingsderby tegen ons als ‘de walk-over van het jaar’ beschouwden. Aha.
Inderdaad kwam Veteranen E zowaar op voorsprong, maar toen bleek dat het bij een echte broederderby aankomt op mentaliteit, inzet en gepast geweld. ‘Het is toch geen rugby?’ vroeg een van de zeurende ballerina’s, met tranen in zijn ogen. Dit was nadat de F in korte tijd vier keer had gescoord. Hoogmoed komt voor de val: de kansloze huilebalken van de E werden genadeloos van het veld gewalkoverd. Hoe broeders elkaar kunnen vernederen.