Pauze magazine, Nr 8, september 2001
Het is september, de vakantie is al weer lang voorbij, iedereen is terug van zon, zee en zoengelagen. En dat is verschrikkelijk jammer, niet alleen voor de vakantiegangers, maar vooral voor de achterblijvers. Tijdens de vakantiemaanden is Nederland plotseling een heerlijk rustig land, waar ontzettend veel kan. Omdat bijvoorbeeld de televisie- en radiomakers allemaal de hort op zijn, is er eindelijk kans voor de mindere goden om ook eens te stralen. Zo werd ik begin juni gebeld of ik een keer ’s ochtends het ontbijtprogramma van Paul de Leeuw op Radio 3FM wilde presenteren, samen met Fred Siebelink (de vaste sidekick van Radio 3FM-kanon Rob Stenders). Je had vroeger, toen Nederland nog in zwart/wit leefde, een afgrijselijk slechte kinderserie genaamd Ti Ta Tovenaar, waarin de dochter van een zwaar besnorde alcoholist genaamd Ti Ta Tovenaar, door twee keer in haar handen te klappen de wereld kon stilzetten om éven over iets na te denken. Toen Fred Siebelink mij belde met de vraag of ik gastdeejay wilde zijn (en later toen hij belde voor nog eens drie extra maandagochtenden) wilde ik het liefste de wereld éven stil zetten. Jezus… Deejay op Radio 3 FM… Klapklap! Iedereen éven zijn bek houden! Klapklap! Iedereen éven stil zijn. Klapklap! Ik moet mezelf toestaan hier éven van te genieten.
Vroeger – en dan heb ik het over de tijd dat ik nog niet eens had ontdekt dat er onder mijn buik een lubbertuitje hing waar je hele maffe experimenten mee kon doen – speelde ik met behulp van mijn vaders middeleeuwse cassetterecorder en platendraaier deejay’tje op mijn kamer. Heel Nederland, of in ieder geval iedereen uit mijn woonplaats, of in ieder geval mijn hele klas, of in ieder geval het meisje waar ik op dat moment een eeuwige liefde totterdood voor voelde, zou horen hoe geweldig ik de allerbeste popnummers denkbaar aan elkaar praatte. ‘Goeiemiddaggg Nederrrland, buiten is het zesentwintig graden, binnen heb ik een enorme stapel elpees en singletjes naast me liggen, die er helemaal doorheen gaat vanmiddag! We beginnen met een gouwe ouwe, de forrrrmatie Queen met Don’t stop me now!, wat ik speciaal drrrraai voor Angeliqueee van het Polsterhof in Dorrrdecht!’ gevolgd door een geinige jingle met mijn naam erin (‘raggen met Rooooonald!’) en daarna het nummer. Het was een beetje autistisch, zo zoet als ik was met mijn eigen gedeejay.
Drieëntwintig jaar later was het dan eindelijk zo ver. Over een verlaten snelweg reed ik een maandag in juni om half zes ’s ochtends naar de Radio 3FM studio in Hilversum. Fred wachtte mij op en samen hebben we drie uur achter elkaar cd’tjes gedraaid, mensen uit hun bed gebeld, vrachtwagenchauffeurs laten inbellen en contact gehad met mensen in de file. Omdat het de eerste keer erg lekker ging (dat kwam door alle oefening in mijn jeugd) mocht ik nog drie ochtenden opdraven. Juist toen ik er net lekker in begon te komen (ik had mijn eerste jingles al gemaakt en een vaste schare bellende hijgers gekweekt), kwam Paul de Leeuw terug van vakantie, en moest ik stoppen. Het liefst had ik toen a la de dochter van Ti Ta Tovenaar de wereld éven stilgezet.