Kijk Magazine, januari 1998, nummer 01, Drift
Titel in Ten Liefde: Mijn Liefdesbaby
Deze maand voor het eerst: Ronald Gipharts column over de wetenschap van ‘de liefde’.
Toen ik begon met schrijven had ik één grote droom: dat er een dag zou komen waarop ik door KIJK werd gevraagd een vaste column te schrijven. Die droom is in vervulling gegaan, ik ben gelukkig, nu kan ik sterven.
In de komende twaalf columns mag ik schrijven over ‘de wetenschap van de liefde’, zeg maar de mechanica van het genitale bungeejumpen, de chemie van de seksuele opwinding, de evolutie van trouw en overspel, de twaalf miljoen verschillende vormen van baltsgedrag en nog veel meer.
Nu hebben mijn vriendin en ik vlak voordat ik deze column schreef samen puur uit gekkigheid (en om te vieren dat ik voor KIJK mag schrijven) een bescheiden retourtje Venus genomen, waardoor mijn hoofd nog natolt van de endorfinen, hormonen en neuraal gezien bijna niet te traceren lustfantasieën. De laatste tijd is het bedrijven van fysieke liefde in huize Giphart nogal een operatie: hoewel mevrouw Giphart volhoudt dat het echt geen kwaad kan, ben ik toch erg bang dat ik onze liefdesbaby in mevrouw Gipharts buik platdruk, beknel of traumatiseer voor de rest van zijn/haar leven.
Spermaoorlog
Ik schreef “onze liefdesbaby”, hoewel ik mij er natuurlijk van bewust ben dat die kans slechts negen op de tien is. De Engelse bioloog Robin Baker heeft het duidelijk aangetoond (en naast hem nog vele anderen): van iedere tien kinderen is er gemiddeld één niet het kind van de man die zij hun biologische vader noemen. Dat zou dus in Nederland om anderhalf miljoen mensen gaan. Een cijfer om van te schrikken, als je tenminste gelooft in liefdestrouw, all you need is love en dat soort utopieën.
Even terzijde: wanneer je wilt controleren of je vader je echte vader is, kun je bij wijze van erg onbetrouwbare test jouw uiterlijk vergelijken met jeugdfoto’s van je vader. Iets minder onbetrouwbaar zijn de kleuren van jullie ogen: heb jij bruine ogen en je ouders blauwe, dan is de kans redelijk groot dat je moeder wilder was dan je nu denkt. Dit komt doordat het gen voor bruine ogen dominant is: wie blauwe ogen heeft, mist het gen voor bruine ogen (de test is overigens niet honderd procent betrouwbaar, dus wacht even met het veroorzaken van een echtscheiding of crime passionnen. Robin Baker (leestip: De sperma oorlog, uitgeverij De Arbeiders pers) kwam er verder achter dat één op de vijfentwintig kinderen geconcipieerd is terwijl de moeder het vruchtbare sperma van meerdere mannen in haar baarmoederhals droeg. Deze moeder zou seks hebben gehad met tenminste twee mannen in een tijdsspanne van ongeveer vijf dagen rondom haar ovulatie.
Alleen al in ons land zouden zeshonderdduizend mama’s zich daar schuldig aan hebben gemaakt (daar zitten zeker ook KIJK moeders tussen). Nou ja, ‘schuldig’ is natuurlijk het goede woord niet – hoewel de moraalridders ons liever anders doen geloven. Hoe vervelend het ook klinkt: genetisch is de mens geprogrammeerd tot vreemdvrijen, omdat zowel mannen als vrouwen voordeel hebben van overspelig gedrag. Voor mannen ligt het simpeler dan voor vrouwen: mannen die vrolijk in het rond hupsen, krijgen meer nazaat dan mannen die dat niet doen of deden. Voor vrouwen is het iets ingewikkelder: waarom zou een vrouw een kind willen van een ander dan haar man? Ja! Waarom? Het antwoord hierop luidt: risicospreiding. Als een vrouw vier kinderen van één en dezelfde man krijgt en deze man blijkt een genetische afwijking te hebben die hij op zijn kinderen overdraagt, dan zijn alle biologische inspanningen van de vrouw nutteloos geweest. Heeft zij het risico gespreid, dan is die kans veel kleiner.
Op de lange, lange, lange termijn zal een overspelige vrouw zich in groteren getale voortplanten (vreemde term is dat toch) dan haar trouwe seksegenoot. Met andere woorden: via natuurlijke selectie is ontrouw zowel bij mannen als vrouwen genetisch stevig verankerd.
Overspel-voorspellers
Een leuke gedachte voor iemand die vader wordt. Of ouders heeft. Wie overigens erg geplaagd wordt door dit gegeven zou De spermaoorlog helemaal moeten lezen. Een handig hulpmiddel bij het lokaliseren van overspelige familieleden is de zogenaamde Hanky-Panky Test, enkele simpele punten waarop even gelet moet worden. Ten eerste hebben mannen met grotere zaadballen een grotere hoeveelheid erfmateriaal te verschieten. Een vrouw die een man heeft met twee ballen die ieder groter dan 20 cc zijn, zou hem (de man) stevig aan de ketting moeten leggen.
Vervolgens is symmetrie een belangrijke overspel-voorspeller. Mannen en vrouwen die erg symmetrisch gebouwd zijn (twee even grote vingers, twee even grote oren, gezicht en lichaam geschapen volgens de gulden snede) hebben een grote aantrekkingskracht op eventuele sexpartners.
Onderzoek heeft uitgewezen dat zij vaker diverteren met vreemden dan scheefbekken en wanhoopshoofden, ergo, houd hen dus in de gaten. En als laatste zouden mannen met uitgesproken dikke geslachtsdelen over het algemeen vaker van hun voortplantingsgereedschap gebruik willen maken dan de bezitters van pinkeitjes en pindasticks. Doe-opdracht: ga voor jezelf, je vrienden en je familie na hoe jullie scoren in deze Hanky-Panky Test. Meet! Weeg! Bereken! Doe eens iets leuks met techniek!