Een fles van Van Dis

AD Magazine, 21 oktober 2016

Om deze foto’s te kunnen gebruiken, neem contact op met Shody Careman & @careman_fotografie

Jaren geleden werd de schrijver Adriaan van Dis genomineerd voor een literaire prijs. Een cameraploeg belde bij hem aan en een verslaggever vertelde hem het heuglijke nieuws. Van Dis liep gedecideerd naar zijn koelkast en haalde er een fles champagne uit.

,,Dat is een gouden leefregel”, zei hij, terwijl hij in de weer ging met de kurk. ,,Zorg dat altijd in je koelkast een fles champagne klaarstaat voor als er onverwachts iets te vieren valt.”

Misschien was dit in scène gezet en wist Van Dis wel degelijk dat er een cameraploeg zou komen, maar sindsdien hebben wij altijd ‘een fles van Van Dis’ in onze koelkast staan. Je kunt maar beter voorbereid zijn.

Broodjes
Afgelopen week kwam mijn vrouw – hier spreekt een trotse echtgenoot – terug van een bezoek aan de hoofdstad. In haar armen hield zij een doos exemplaren van het kookboek waaraan zij de afgelopen maanden heeft gewerkt. Een half jaar heeft ons huishouden gestaan in het teken van broodjes, want ze had het in haar hoofd gehaald een overzicht te maken van bijzondere varianten van over de hele wereld.

De voorwaarden die zij aan opname in haar Wereldbroodjes had gesteld waren dat het geweldige broodjes moesten zijn en dat er in de keuken voor moest worden gewerkt. Een boterham met kaas kan fantastisch zijn, maar kooktechnisch gezien is het geen grote prestatie om een plak kaas op een sneetje brood te leggen.

En zo verzamelde mijn vrouw – ze heet Mascha Lammes – vanuit alle windstreken de lekkerste exemplaren: een broodje martino uit België, een bunny chow uit Zuid-Afrika, de chacarero uit Chili (in 2014 door Time Magazine gekroond tot een van the thirteen most amazing sandwiches the world has to offer), de ploughman’s sandwich uit Engeland en ga zo maar door.

Natuurlijk haalde ik ‘de fles van Van Dis’ uit onze koelkast om het heuglijke feit te vieren. Voor deze bijdrage wil ik mij laten inspireren door het kookboek van mijn vrouw, al was het maar omdat ik vaak als proefkonijn mocht dienen.

Ik koos Toast Skagen, een nationaal Zweeds gerecht, al is het dan vernoemd naar een Deens dorp en al bestaat het nog maar precies zestig jaar. In 1956 werd een zeilwedstrijd gehouden met als eindhaven de noordelijkste plaats van Denemarken. Een Zweeds schip stevende op de overwinning af, tot de boot in een windstil gebied kwam. Dobberend bleef de bemanning wachten, waarop een van de zeilers – toevallig de chef-eigenaar van een van de beroemdste restaurants van Stockholm – de kombuis in dook.

Hapje
Hij kwam terug met een geweldig hapje dat hij uit de losse pols in elkaar had geflanst. Inmiddels was de boot weer in beweging gekomen. Een van de andere zeilers vroeg hoe zijn heerlijke broodje heette. De beroemde kok zag Skagen opdoemen, waarna hij verrukt riep: ‘Toast Skagen!’

Speciaal voor mijn vrouw heb ik hier mijn eigen versie gemaakt, met één veranderd ingrediënt: mijn toast Skagen heb ik bereid met… champagne.

Ik zeg het Van Dis na: hou altijd een fles spuitwijn in de koelkast.

AAN DE SLAG

Ingrediënten
– 450 gram Noorse garnalen, gekookt en gepeld
– 5 el mayonaise
– 5 el zure room
– Een scheut champagne of andere spuitwijn
– 3 el verse dille
– zout en peper
– 4 witte boterhammen (bij voorkeur zuurdesem)
– 4 tl visseneitjes (nepkaviaar)
– 4 citroenpartjes
– verse dilletakjes om te garneren

Meng in een ruime kom de garnalen met de mayonaise, zure room, fijngesneden dille en de spuitwijn. Breng op smaak met zout en peper.
Verdeel de garnalensalade over de boterhammen en garneer die met visseneitjes, citroen en takjes dille.
En serveer er natuurlijk een glas met feestelijke bubbelwijn bij.