Algemeen Dagblad, 6 september 2005
“Wat is dat? Kijk eens op mijn rug. Wat zit daar?”
“Niets, pappa.”
“Maar wat groeit daar dan?”
“Niets, echt niet.”
“Juist. Er groeit geen geld op mijn rug.”
Dit hoor ik mezelf zeggen tegen mijn zoon. Het is een echo van een jaar of dertig geleden. Mijn vader zei dit tegen mij, zoals mijn opa dat ooit tegen hem heeft geroepen. Er groeit geen geld op onze rug. Wij doen niet aan verspilling.
Mijn zoon heeft te lang onder de douche gestaan, en krijgt daarvoor een standje. Natuurlijk kan ik het hem moeilijk echt kwalijk nemen, maar je moet een kind bijbrengen dat zulk gedrag verkwisting is van water en gas. Een bijstandsmoeder had eens uitgerekend dat een gemiddelde douchebeurt een eurokost, en daarom ging ze zo kort en efficiënt mogelijk onder de straal staan. Och arme, wat is lekkerder dan lang douchen?
Gisteren stond op pagina 3 het bericht dat een groep Duitsers het wereldrecord douchen heeft verbeterd. Precies 101 uur hielden ze het uit, ze sliepen zelfs onderwater. Nu hebben Duitsers een historisch bepaalde band met douchen en natuurlijk is het cynisch, om honderd uur te douchen als in New Orleans lijken in het water drijven, maar desalniettemin had ik graag met ze meegedaan.
“Wat groeit daar?”
“Niets, pappa, al je geld is van je afgespoeld.”