Algemeen Dagblad, 22 september 2005
Telefoon. Ik hoor een jongeman zijn naam gorgelen, en meteen daarna stelt hij brutaal een vraag over mijn eventuele gebruik van groene stroom. “Eh, ik vind dit wel erg intiem,” zeg ik, blijkbaar met te weinig gevoel voor ironische Distanz, want de jongen deelt mee dat ik milieutechnisch gezien niet goed bezig ben. Namens een energiebedrijf doet hij een geweldig voorstel, zegt hij. Voor zo-en-zoveel euro kan ik een abonnement nemen en zal ik er voor zorgen dat alle problemen in de wereld verdwijnen. Dat is nog eens een mooi aanbod. Het kost me drie minuten, zes smeekbedes, drie beledigingen en een woedeaanval om van de verkoper af te komen.
Een ochtend later lees ik een artikel over het terroristische hobbygenootschap Hofstadgroep. De islamitische huftertjes en hufterina’s staan terecht voor deelname aan hun moordzuchtige godsdienstkransje. In een bijzin zit onverwacht een feitje over Amersfoorter Jermaine W., het sullige broertje van de vadsige handgranaatgoochelaar Jason W. Jermaine verdient nu zijn brood als… telemarketeer. Trots meldt Jermaine dat hij ‘pensioenen en groene stroom’ doet. Groene stroom? Wie de komende tijd door een opdringerig type wordt lastiggevallen met impertinente vragen over pensioenen of elektriciteit: vraag even of zijn agressieve godsdienstgestoorde broer in de gevangenis door zijn medegevangenen al rectaal is opgerekt. Misschien dat hij dan ophangt.