AD Utrechts Nieuwsblad, donderdag 1 december 2005
Onderuitgezakt op mijn bank blader ik in een ochtendkrant, terwijl ik luister naar mijn huis. Mijn vriendin is sinterklaascadeautjes kopen, mijn kinderen zijn naar school.
Ik hou van de geluiden in mijn lege woning. De radiator in mijn achterkamer laat boeren en scheten, er kraakt een plank in de gang, geluiden die helemaal ‘van mij’ zijn en die mij een groot gevoel van vrede geven. Als ik de kranten heb doorworsteld (er is een Canadees meisje met pinda-allergie gestorven na een tongzoen met haar vriend die pindakaas had gegeten), stuur ik een opbeurend sms’je aan een bedroefde kennis. Dan neem ik mijn laptop op schoot voor mijn e-kattebellen. Gebruikelijke dingen: plannen van mijn uitgever, iemand is verbolgen om een stukje, iemand deelt complimenten uit, iemand wil dat ik viagra slik en mijn erectie laat improven. Vervolgens een rondje langs vaste webzijdes (geenstijl, poepoe, tijdrover) en daarna blader ik in een stapel verse, nog ongelezen boeken, af en toe aan het papier ruikend. De hele ochtend lang voer ik niets wezenlijks uit, heerlijk.
Gisteren berichtte deze krant dat het bedrijfsleven miljoenen verliest met een bezigheid genaamd ‘mentaal verzuim’. Toch kan ik melden dat het juist aangenaam, geestverschonend en inspirerend kan zijn om helemaal niets te doen.
Vijftig jaar geleden schreef Max Dendermode terecht al: ‘De wereld gaat aan vlijt ten onder.