Het broodje dat Hemingway nooit at

AD Magazine, 23 november 2019

Om deze foto’s te kunnen gebruiken, neem contact op met Shody Careman & @careman_fotografie

Rubriek: Gipharts kookeiland

In Florida bezocht Ronald Giphart Sloppy Joe’s, de kroeg waar schrijver, drinker en womanizer Ernest Hemingway graag aan de toog hing.

Vorige zomer verbleef ik met mijn vrouwen jongste zoon op het Amerikaanse eiland Key West, onder meer om research te doen voor een hoofdstuk in mijn nieuwe roman Alle Tijd (waarvoor ik hier geenszins reclame wil maken, ISBN 9789403160405).

Key West is de laatste van de zogenoemde Keys, een subtropische eilandgroep links van Florida. Door de eeuwen heen heeft het eiland zich de reputatie van anarchistische vrijstaat toegeëigend, wat in 1982 culmineerde toen een deel van de bevolking zich wilde afscheiden van de Verenigde Staten. Monter riepen de inwoners de onafhankelijke ‘Conch Republic’ uit, maar de revolutie had weinig kans van slagen, al typeerde die wel de volksaard.

De bekendste straat op Key West is de twee kilometer lange Duval Street, waar tientallen restaurants, kroegen, nachtclubs, bordelen, stripclubs en homobars elkaar gebroederlijk afwisselen.

Een van de hotspots is een grote uitspanning genaamd Sloppy Joe’s, het stamcafé van misschien wel de bekendste inwoner van Key West ooit: schrijver, drinker, womanizer en romantische ziel Ernest Hemingway (1899-1961).

De in Illinois geboren Nobelprijswinnaar wordt algemeen gezien als een van de grootste schrijvers van de afgelopen eeuw. Na een turbulent leven – hij was onder andere chauffeur op een ambulance in Italië aan het eind van de Eerste Wereldoorlog en hij maakte deel uit van de Parijse kunstenaarsscène tijdens de roarinq twenties – vestigde Hemingway zich in 1928 met zijn tweede vrouw (hij zou uiteindelijk vier keer trouwen) op Key West. Daar leerde hij diepzeevissen, een genot waarmee hij de zinnen kon verzetten. Op de achtergrond sluimerde altijd een depressie.

Een andere methode om de demonen in zijn hoofd te verjagen was door aan de bar te hangen, en dat deed hij dus in Sloppy Joe’s, Voor mijn roman bezocht ik de kroeg, maar de huidige locatie heeft Ernest Hemingway waarschijnlijk niet meer meegemaakt, al hangt het etablissement van Hemingway-parafernalia aan elkaar.

Uiteraard staat het beroemde broodje ‘Sloppy Joe’ er ook op de kaart, al is het niet aannemelijk dat Ernest Hemingway dat ooit heeft genuttigd. Wat de schrijver wel at kunnen we lezen in een maf kookboek dat ik in de boekhandel achter Duval Street vond: The Hemingway Cookbook, een biografie van de schrijver aan de hand van de vele luxueuze maaltijden die hij op verschillende plekken op aarde heeft genuttigd.

Al deze culinaire uitspattingen en drankgelagen konden helaas niet voorkomen dat in 1961 de demonen in zijn hoofd toch wonnen.

Sloppy Joe

Voor vier broodjes

(Overgenomen uit Wereldbroodjes van Mascha Lammes)

• 1 el boter
• 3 uien, gesnipperd
• 2 teentjes knoflook, geperst
• 400 g half-om-halfgehakt
• 2 el bruine suiker
• 4 el mosterd
• 6 el ketchup
• 2 el worcestersaus
• 1,5 el sambal
• 150 m water
• 4 witte bolletjes
• plakjes augurk

Smelt de boter in een koekenpan en bak hierin de ui en de knoflook ongeveer 3 minuten. Voeg het gehakt toe en bak dit rul in 10 minuten. Voeg hierna de overige ingrediënten toe. Roer alles goed door en laat de saus op zacht vuur tien minuten pruttelen. Snijd de broodjes open en beleg ze met een flinke schep gehaktsaus en wat augurk.