Het is om te janken
AD Magazine, 20 januari 2018
Om deze foto’s te kunnen gebruiken, neem contact op met Shody Careman & @careman_fotografie
Rubriek: Gipharts kookeiland
Lekkers van Giphart en meer over de kook
Tijd voor reflectie. Wat stopt Ronald Giphart het vaakst in zijn mond? Zijn zoon weet het: de tranentrekkende snoepjes van Fishermans Friend.
De eerlijkheid gebiedt mij te vertellen dat ik dit stuk al een paar weken geleden heb geschreven. Op dit moment verkeer ik voor mijn werk in Kaapstad, waar het hoogzomer is en iedereen zich alleen maar bezighoudt met braaien, luieren en wijnglazen volschenken. Ik wil niemand de ogen uitsteken. Ik hoop in Nederland op winterse taferelen, niet omdat ik zelf in een vrolijk zomerbloesje door het Zuid-Afrikaanse land jakker, maar vanwege het winterse recept dat ik voor deze week heb uitgedokterd.
Mijn zoon vroeg onlangs wat ik – van alle ingrediënten en producten – het vaakst in mijn mond stop. Niet het liefst, maar het vaakst. Boterhammen? Koffie? Bier? Water? Het was een moment van introspectie. Ik had geen antwoord. Hij vulde voor mij in: ‘Ik denk Fisherman’s Friend’.
Bloeddruk
Daar kon hij weleens gelijk in hebben. Het zal ongetwijfeld niet goed zijn voor een mens. Op internet las ik vermoeiende discussies over sorbitol, zoethout, verhoogde bloeddruk, buikloop en andere sluimerende gevaren voor grootverbruikers zoals ik.
De geschiedenis van Fisherman’s Friend is niet een of ander marketinglulverhaal zoals de twee fabrieken van Twix, want de keelvriendelijke snoepjes bestaan al lang en zijn inderdaad van oudsher voor vissers bedoeld.
In 1865 ontwikkelde een apotheker zuigtabletten die verlichting moesten bieden bij ademhalingsproblemen van lokale diepzeevissers. De mannen waren blij met hun pastilles en in honderdvijftig jaar is de receptuur niet veel veranderd.
‘Zou je kunnen koken met Fisherman’s Friends?’, vroeg mijn zoon, want hij herinnerde zich het verhaal van de Haagse tv-chef Pierre Wind, die ooit furore maakte met dropsoep. Wind had er maanden aan gewerkt. Aanvankelijk probeerde hij dropjes op te lossen in bouillon, maar dit leverde wat hij zelf noemde ‘onslurpbare bagger’ op. In een brainwave besloot hij soep te koken van de ingrediënten waarvan drop wordt gemaakt, en voilà, zijn claim to fame was geboren.
E-nummers
Ik keek naar de ingrediënten van Fisherman’s Friend: zoetstoffen, zoethoutextract, menthol-eucalyptusolie en nog wat E-nummers.
En toen kreeg ik mijn eigen brainwave. Wat Wind met soep had gedaan, kon ik doen met sterke drank. Het zijn koude, gure dagen, de mensen in ons land hebben behoefte aan een pikketanissie dat óók goed is voor de keel: salmiakwodka gemaakt met Fisherman’s Friends en andere pastilles. Om tranen van in je ogen te krijgen.
Ik hoop voor jullie dat het winter is.
Salmiakwodka
(vrij naar een recept van The VegHog)
- 12 pastilles Fisherman’s Friend salmiak
- 10 pottertjes (pas op, niet 11!)
- 2 salmiakballen, geplet en fijngehakt
- 1 zakje zwart/wit poeder
- 2 el suiker
- 1 scheutje tabasco (optioneel)
- fles wodka naar keuze (700 mI)
- scheut water
Doe een goede scheut wodka en een scheut water in een grote pan. Voeg de pastilles, potters en ballen toe. Breng aan de kook en zorg dat alle ingrediënten oplossen.
Voeg eventueel extra water toe. Doe de suiker erbij en laat deze ook oplossen. Eventueel een scheutje tabasco voor een extra kick. Laat het mengsel afkoelen en mix het met de rest van de wodka. Giet het terug in een fles en laat het een paar uur in de koelkast staan. De kleur van het mengsel is niet helder, maar dat geeft niets.
Sterk spul!