Het verschil tussen hel en hemel
AD Magazine, 21 december 2019
Om deze foto’s te kunnen gebruiken, neem contact op met Shody Careman & @careman_fotografie
Rubriek: Gipharts kookeiland
Midden in de winternacht deelde Ronald Giphart zijn macaroni met een ziekenhuispastor. Een kerstvertelling.
Ooit werkte ik als nachtportier in een katholiek ziekenhuis. Het was een eenzame baan, zeker in de donkere wintermaanden. Op kerstdagen werden ’s nachts aan het personeel kersthapjes geserveerd, maar op andere nachten was mijn maag aangewezen op mijn eigen goedertieren. Ik herinner me dat ik eens een magnetronmaaltijd had opgewarmd, toen ik onverwacht bezoek kreeg van een pastoraal medewerker, die even daarvoor een stervende vrouw het heilig oliesel had toegediend. Ik deelde – net als Jezus zou hebben gedaan – mijn macaroni met hem.
Die nacht vertelde deze pastor een verhaal dat mij altijd is bijgebleven, over een grijsaard die op het einde van zijn leven worstelde met de vraag hoe de hemel en de hel eruitzagen. Een behulpzame engel besloot hem te helpen door hem op een donkere nacht mee te nemen door een dikke kluwen donderwolken.
Na een barre tocht arriveerden ze in een door kaarsen verlichte eetzaal, waar midden op een grote tafel de heerlijkste spijzen en dranken lagen uitgestald. Aan de dis zat een groep sombere en uitgehongerde mensen. Hun beweeglijke armen waren veranderd in stijve ledematen, waarmee ze wel naar het heerlijke eten op tafel konden grijpen, maar dat onmogelijk naar hun monden konden brengen.
‘Dit is dus de hel’, zei de engel tegen de man, die de kwelling van deze tafelgenoten direct begreep. Wat zonde van al dat eten…
Vervolgens nam de engel de grijsaard aan zijn hand mee naar een andere ruimte, die ze wederom bereikten door een dik wolkendek. Ook hier brandden kaarsen, ook hier lagen heerlijk geurende gerechten uitgestald en ook hier hadden de mensen aan tafel armen die zo stijfwaren dat zij ze niet konden buigen.
‘Dit lijkt óók de hel wel’, zei de man aangeslagen tegen de engel.
‘Kijk eens goed’, antwoordde de engel met een hoofdknik naar de mensen aan tafel. Langzaamaan drong bij de grijsaard door dat de tafelgenoten weldoorvoed waren: ze lachten en genoten. Toen begreep hij waarom. De mensen aan tafel deden geen moeite om zichzelf te bedienen van de heerlijke spijzen, want dat zou tevergeefs zijn geweest, In plaats daarvan bedienden ze elkaar. Met hun lepels en vorken voedden zij niet zichzelf, maar hun buren en naasten.
‘Dat is het verschil tussen de hemel en de hel, zei de engel tegen de oude man, die op het einde van zijn leven toch nog een wijze les meekreeg.
Net als ik in het ziekenhuis.
Mac & cheese
Dit is een eenpansgerecht uit de magnetron voor eenzame zielen rond kerst.
- 100 g macaroni
- 1 dl water
- Zout
- 80 ml melk
- 100 g geraspte kaas naar keuze
- eventueel paprika, in zeer kleine blokjes
- eventueel smac (of vegetarische hamblokjes), in zeer kleine stukjes
Doe de macaroni in een magnetronschaal, met water en zout. Zet de magnetron twee minuten op vol vermogen. Roer de pasta goed door. Herhaal dit een paar keer en check steeds of de macaroni al gaar is (gebruik ovenwanten!) Voeg eventueel wat extra water toe. Roer zodra de pasta gaar is de melk en kaas erdoorheen, eventueel aangevuld met extra ingrediënten.
Zet de magnetron steeds 30 seconden aan, om de kaas te smelten. Roer goed door. Herhaal dit tot alle kaas is gesmolten en er een romige saus ontstaat. Eet de mac & cheese direct op. Restjes kun je opnieuw verwarmen met een scheutje extra melk of tranen.