Pauze magazine, Nr 5, februari 2002
Mijn favoriete rubriek in het vroegere jongerenblad Popfoto heette ‘Lipro’. ‘Li’ van liefdes en ‘pro’ van problemen. Mijn schoolklas was collectief verslaafd aan de Lipro. Lezers en voornamelijk lezeressen van Popfoto (een blad als Pauze of Hitkrant) mochten de meest maffe vragen over liefde & seks stellen aan de zogenaamde Lipro-deskundige, die dan serieus antwoord probeerde te geven. Uren plezier hebben mijn klasgenoten en ik meegemaakt door elkaar voor te lezen uit Lipro. Het is al meer dan twintig jaar geleden, maar toch herinner ik me sommige brieven nog bijna letterlijk.
‘Mijn vriend heeft onlangs al zijn tanden laten trekken voor een kunstgebit,’ schreef een meisje dat ondertekende met ‘wanhopige boogschutter van 15’. ‘Help! Nu vind ik het niet meer prettig om met hem te moeten zoenen. Ik walg echt van die lege mond van hem. Als we zoenen heb ik het idee dat ik mijn tong in een holle maag sta te draaien. Wat moet ik doen?’
Het antwoord op deze vraag ben ik helaas vergeten, maar een omschrijving als ‘mijn tong in een holle maag sta te draaien’ ben ik in al die tijd niet kwijt geraakt.
‘Lieve Lipro,’ vroeg een ander meisje (dat waarschijnlijk ‘Anoniempje’, ‘verlegen zestienjarige’ of ‘Schaampje’ heette), ‘mijn schaamlippen zijn letterlijk om te schamen. Ze zijn zo groot dat als ik in het licht ga staan het in de schaduw lijkt of ik jongen ben en ik een plassertje tussen mijn benen heb hangen.’ Ook bij deze vraag ben ik het antwoord vergeten (maar het zal zoiets geweest zijn: ‘maak je geen zorgen, dat is volkomen normaal, en daarbij: jongens knappen heus niet af op een forse schaamlip, dat vinden ze juist prettig’).
De meest hilarische inzending van Lipro kwam van een meisje dat ongesteld was geweest en wier maandverband de lading niet helemaal had gedekt. Ik word ’s nachts nog wel eens gillend van plezier wakker, denkend aan deze brief. Met haar vriend had het meisje in bed rozijnen gegeten. ‘Ik zag mijn vriend wit worden,’ schreef het meisje. ‘Hij zat te kauwen en spuugde toen zijn mond leeg. Bleek namelijk dat mijn vriend een opgedroogde druppel van mij had aangezien voor een sappige rozijn. En nu heeft hij het uitgemaakt. Wat moet ik doen om het goed te maken?’
Wederom: het antwoord hierop weet ik niet meer, maar als ik voor Lipro had mogen spelen had ik het meisje gezegd: laat hem lekker diep wegzakken in een enorme berg volgelopen maandverband, de zeikerd. Hij was toch zo dom een krent menstruatiebloed aan te zien voor een echte krent?
Bladerend door een vorig nummer van Pauze kwam ik erachter dat ook dit blad nog steeds een Lipro-achtige rubriek heeft: ‘Lijf & liefde’. Ik moet zeggen: de vragen zijn iets minder hilarisch dan bij Lipro, maar ze worden nog steeds ondertekend door meisjes die ‘Anoniempje’ heten en ze gaan nog steeds over verliefd zijn op je lerares (door een meisje dat denkt dat ze lesbisch is), de gevaren van wiet of wat je moet doen om er achter te komen of een jongen jou leuk vindt. Dit bracht mij op een idee: het lijkt mij geweldig om een van de volgende maanden onder de noemer ‘Lieve Ronald’ of Liro eens een paar brieven van lezers of lezeressen te beantwoorden. Stuur je vragen naar reactie@pauzemedia.nl en dan zal ik kijken of ik een antwoord weet.
Een anonieme boogschutter van zesendertig