Kijk Magazine, augustus 2001, nummer 8
Het is on-Utrechts warm en zacht en lekker en de Utrechtse terrassen zitten vol met mooie goedlachse schaarsgeklede Utrechtse mensen, en iedereen geniet van de zon, de drank en elkaar. Behalve ik, want ik heb een laptop op schoot en kijk peinzend om me heen. Waar komen in de zomer toch al die fraaie Utrechtse mensenexemplaren vandaan? Niet dat ik etnocentrisch ben, echt niet, maar ik hou erg van mooie Utrechtse mensen, zoals ik ook van erg mooie Utrechtse kunst of mooi Utrechts voetbal hou.
Wat maakt mooie Utrechtse mensen mooie Utrechtse mensen? Een vriend vertelde me jaren geleden eens van een fraai onderzoek dat door de universiteit van Utrecht zou zijn uitgevoerd. Het onderzoek werd gedaan naar de knapheid van het uitgaanspubliek in drie plaatsen: het mondiale Amsterdam, het ‘gewone’ Utrecht en het landelijke Deventer (of Zutphen, Almelo, zo’n soort gemeente). Men had uit deze drie plaatsen een significante ad random steekproef genomen onder de bezoekers van het uitgaansleven.
Borstomvang
Er werden foto’s genomen van deze feestvierders en hun lichaamsmaten werden genoteerd. Wat bleek? Er is een samenhang tussen iemands bepaalde fysieke eigenschappen en zijn of haar woonplaats. Als bij vrouwen de omvang van hun borsten wordt gedeeld door de maat van hun taille en bij mannen de omtrek van hun romp door de omtrek van hun middel, dan blijkt dat de uitgaansvrouwen in Amsterdam gemiddeld grotere borsten hebben dan de vrouwen in Utrecht, en tevens blijkt dat de uitgaansmannen er gemiddeld breder zijn. In Utrecht hebben de vrouwen weer gemiddeld grotere borsten dan de vrouwen in Deventer en de mannen zijn breder dan hun Deventer broeders (breder in de zin dat de verhouding borst/middel beter uitkomt, mannen in Deventer kunnen heus wel een brede borst hebben, maar de buikomvang verpest de verhouding).
Ook liet men controlegroepen cijfers geven aan foto’s van de feestvierders uit de verschillende plaatsen. Gemiddeld kreeg het uitgaanspubliek in Amsterdam de hoogste cijfers, daarna volgde het publiek in Utrecht en als laatste eindigden de Deventenaren.
In hun lekkere boek Lusten & lasten vragen de economen Henriëtte Maassen van den Brink en Wim Groot zich af hoe dit komt. Uit ander onderzoek blijkt namelijk dat niet alleen het uitgaanspubliek in de Randstad fysiek aantrekkelijker zou zijn dan in de rest van het land, maar dat de mensen in de Randstad over de hele linie aantrekkelijker worden gevonden.
Nu is het een feit dat fysieke aantrekkelijkheid bepaalde voordelen biedt. Mooie mensen hebben een langere levensverwachting, een betere arbeidssituatie, een hoger salaris, een betere huisvesting, een betere gezondheid, en een regelmatiger seksleven dan minder mooie mensen. Ook krijgen ze bij ruzies vaker gelijk, worden ze sneller geholpen en eerder aangenomen bij bedrijven (lees meer hierover in Het recht van de mooiste van Nancy Etcoff). Een paar jaar geleden stond de Nederlandse reclamewereld op z’n kop omdat uit onderzoek was gebleken dat een reclamebureau met aantrekkelijk personeel meer opdrachten van cliënten binnensleepte dan een bureau met onaantrekkelijk personeel.
Omdat Darwinistische principes ook voor het bedrijfsleven gelden, werden ‘mooie mensen’ binnen de reclamewereld bevoordeeld boven ‘minder mooie mensen’. Een reclameverkoper die tot de 10 procent meest aantrekkelijke mensen hoort, kan per jaar 120.000 gulden meer advertenties verkopen dan een verkoper die tot de 10 procent minst aantrekkelijke hoort.
Party people
Blijft de vraag waarom in de Randstad aantrekkelijker mensen wonen dan daarbuiten. Maassen van den Brink en Groot stellen dat de concurrentie in de Randstad vanwege de hoge populatie en het aanbod van bedrijven groter is dan elders. Omdat fysieke aantrekkelijkheid een middel kan zijn om klanten binnen te halen, hebben bedrijven in de Randstad er belang bij fysiek aantrekkelijke mensen in dienst te hebben. De Randstad zuigt dus uit de rest van het land aantrekkelijke mensen aan. Dit heeft ook nadelen. De Randstadse aantrekkelijken zijn meer dan elders verzeild geraakt in een keiharde ratrace (met overvolle Riaggs als gevolg).
Neem het uitgaansleven in Amsterdam: als je niet mooi genoeg bent kun je harteloos verstoten worden door de beautiful party people. Zo selecteerde de inmiddels afgebrande discotheek de RoXY haar publiek schaamteloos op uiterlijk. Onhippe mensen kwamen de tent niet binnen. Nogmaals, ik ben niet etnocentrisch, maar wat dat betreft is Utrecht een veel prettiger plek dan Amsterdam. In Utrecht is de ratrace tussen de aantrekkelijken onderling veel minder heftig dan in de hoofdstad, maar de mensen zijn er gemiddeld ook niet lelijk. Utrecht combineert het beste van twee werelden: de schoonheid van Amsterdam en de rust van plaatsen als Almelo of Deventer. Utrecht is de vleesgeworden middelmaat, and I love it!