Algemeen Dagblad, 1 september 2005
‘We gaan iets nieuws doen.’ Dit waren de hilarische woorden waarmee Jos Staatsen in 1996 Sport7 aankondigde. Staatsen wist zich gesteund door een consortium van grootkapitalistische tycoons. Zij hadden besloten tot een ‘Umwertung aller Werte’, zoals om de zoveel tijd altijd alles anders moet. Dit heet novomanie, niemand is vrij van deze waan. Kledingkasten moeten voortdurend worden aangevuld met nieuwe lappen; supporters eisen dat clubs zich ieder jaar vernieuwen; het kakelverse Stones-album willen we bijna allemaal horen.
Paradoxaal is dat we niet alleen lijden aan novomanie, maar ook aan het tegenovergestelde: novofobie. Wij hebben een fascinatie én ingebakken angst voor alles wat nieuw is.
Hoe mooi en nobel en lucratief de plannen van Sport7 ook waren (voor nog geen frikandel speciaal per maand konden we kijken naar fritesemmers met voetbal), de zender werd rücksichtslos weggehoond. Negen jaar later dreigt Talpa hetzelfde te overkomen, want er zijn wederom miljoenen voetbalkijkers zoek, Beau lijkt zijn ontwapenende trucje kwijt en Gordon schiet stuiptrekkend van eigengeilheid kilometers onder de debiliteitsgrens.
Deze krant heeft vandaag ook een grote verandering ondergaan. Toch lijkt het me niet raadzaam dit al te opdringerig van de daken te schreeuwen. In plaats daarvan zou ik liever zo bescheiden mogelijk wijzen op wat er wordt geboden: een prettig leesbare krant. Iemand zou moeten zeggen: We gaan iets ouds doen.’