Foodies, oktober 2015
De smaken uit mijn jeugd. We hadden vroeger buren van wie de vrouw uit Indonesië kwam en de man uit Purmerend. Tante Annie, zoals onze buurvrouw heette (naar de gewoonte uit de jaren zeventig dat alle volwassenen door kinderen oom of tante werden genoemd) kon koken zoals ik dat later eigenlijk nooit meer ben tegengekomen. Indonesisch.
Nog steeds pavlovt het water mij in de mond als ik iemand hoor praten over ‘de Indonesische keuken’. In mijn tempo doeloe waren er de gerechten die tante Annie voor mijn zus en mij bereidde als mijn ouders zich bezig hielden met het redden van de wereld (het waren de jaren dat alle volwassenen zich bezig hielden met ‘maatschappijkrietiese akties’). Annie zorgde ervoor dat onze magen toch werden gevuld.
Smoors, satés, verschillende soorten babi’s, pisang, ajams, bloemkoolkoekjes, garnalenkoekjes, maïskoekjes en vooral tante Annie’s rendang, die ik daarna nooit meer ergens zo ben tegengekomen. Nooit meer? Met een vriend raakte ik een paar jaar geleden verzeild op het Indonesische festival Pesta Rakyat in Wassenaar.
Op het terrein van de Indonesische School komen daar ieder jaar, rond begin september, zevenduizend mensen bij elkaar om zich te storten op zestig verschillende eetstandjes. Het festival – dat volgens Google Translate ‘party people‘ betekent – is een walhalla voor iedere rechtgeaarde liefhebber van de Indonesische keuken.
Het hele Groot Indonesisch Kookboek van Beb Vuyk wordt er bereid. Ik ken geen ander festival waar het zo schaamteloos gaat om eten, eten, eten. Sinds onze eerste keer komen mijn vriend en ik er iedere editie, al zijn we wel twee van de weinige totoks op het volksfeest.
Ook dit jaar heb ik mij weer rondgegeten aan alle mogelijke baksels en saté’s. Al het eten bracht mij terug naar het tempo doeloe van mijn jeugd. Op één gerecht na: ik at verschillende rendangs, heerlijk, natuurlijk, overweldigend, maar geen van de schotels kwam in de buurt van de mythische en onovertroffen rendang van mijn oude buurvrouw. En dat was eigenlijk wel een opluchting.
Inmiddels heeft mijn vrouw al een jaar of tien haar eigen rendang, die ook niet te versmaden is, en mij soms – kortstondig – terugbrengt naar mijn jeugd. Niet meer dan een paar seconden, maar toch.
Het recept van Ronalds rendang vind je op foodiesmagazine.nl.