Pastilla

Verscheen op 12 januari 2008 in Volkskrant Magazine

Fotografie: Arjan Benning

Recept: PASTILLA (naar een recept van Lafita en Khadija)

INGREDIËNTEN:

  • 1 kip
  • 1 kilo uien
  • 1 pak brickdeeg (dun bladerdeeg, te koop in Marokkaanse of Turkse supermarkt)
  • 150 gram fijn gehakte amandelen
  • Mengsel van 3 eetlepels poedersuiker en 2 theelepels kaneel
  • 1 eigeel
  • fijngehakte hazelnoten
  • kruiden
  • olie
  • boter

Doe de kip in een pan water. Voeg olie, kruiden en de hazelnoten toe. Kook de kip gaar en snij haar in stukjes. Snijd uien fijn en fruit ze in olie. Bak de amandelen in een beetje olie en vermeng dit met het suiker-kaneelmengsel. vermeng de stukjes kip met de rest van de geprepareerde ingrediënten in een pan. Smeer het deeg in met gesmolten boter. Leg het bladerdeeg op een ronde ovenschaal. Zorg ervoor dat de blaadjes elkaar gedeeltelijk overlappen. Vul de ovenschaal met het kipmengsel. Vouw de deegblaadjes erover. Smeer er eigeel op en leg er nog wat deeg overheen. Smeer die ook in met eigeel. Zet dit 15 tot 30 minuten in een voorverwarmde oven (200 graden) tot het een gouden kleur krijgt.

Pastilla

Vorig jaar, lang geleden, waren we met de kerstdagen in Frankrijk. Als ieder beschaafd volk vieren de Fransen de geboorte van Jezus alleen op zijn geboortedag en dat betekent dat winkels er op 26 december gewoon open zijn. Met Kerst puilen de Franse hypermarkten uit van foie gras, saumon en boudins blancs traffés. Mijn oog viel Tweede Kerstdag op een stapel dozen, iets kleiner dan het gemiddelde kerstpakket, genaamd Menu Gastronome. Ze waren beplakt met pornoplaatjes van chique gerechten en de aanbeveling ‘un traiteur à votre service‘. Voor het luttele bedrag van 17 euro beloofde de traiteur vier gastronomische uitspattingen. Mijn vrouw vroeg, toen ze de blijde glinstering in mijn ogen zag: ‘Je denkt er toch niet aan?’

‘Hij is houdbaar tot 12 januari!’, zei ik, alsof dat reden genoeg was.

‘Is dat voor arme mensen?’, vroeg mijn zoon, die vooral met Kerst meelij heeft met ziekenhuiskinderen, trekvogels en zwervers.

‘Voor geestesarme mensen’, antwoordde mijn vrouw, die verder liep. ‘Ik wil alleen maar inspiratie opdoen om jou te kunnen verwennen op een volgende kerstdag’, riep ik haar na.

Het ontcijferen van de gerechten en de conseils de préparation kostte ons – want mijn vrouw at natuurlijk mee – meer moeite dan het opwarmen van de plastic prefab-zakjes gastronomia. De amuse bestond uit een crème de potiron. crevettes et cuisiné de cêpes. Een potiron is een grote pompoen die zestig kilo zwaar kan worden, crevettes zijn garnaaltjes, cuisiné betekent waarschijnlijk iets als ‘kanten-klaar in de keuken gemaakt’ en cêpes is eekhoorntjesbrood. Het was een hele mond vol, en daarmee is alles wel gezegd. De eerste gang bleek een stukje foie gras de canard entier. Entier betekent dat het blokje van één lever komt en dus niet bestaat uit samengeperste afsnijdsels.

‘En heb je al inspiratie?’, vroeg mijn vrouw.

De tweede gang heette mille-feuille de bomard et d’écreoisses sauce crustacés. Oftewel, met hulp van het Gastronomisch Woordenboek (uitgeverij Kosmos): een tompoes van kreeft met kreeft in een kreeftsaus. Wat zal ik ervan zeggen? De kreeft met kreeft in kreeftensaus smaakte niet echt naar… kreeft, en dat was wel jammer, als je van kreeft houdt.

‘Hoe zit het met je inspiratie?’, vroeg mijn vrouw.

De derde gang was een (riemen vast…) Pastilla de pigeon au foie gras de canard, jus crémé de volaille et risotto aux truffes. Oftewel een Marokkaans bladerdeeggerecht met duif, eendenlever, saus van gevogelte (al betekent volaille ook kwetterend vrouwvolk) en een truffelrisotto. Hoewel de pastilla ermee door kon, smaakte de rest van de schotel op een Schaal van Walgelijk diep doorleefd walgelijk.

‘En met welk feestmaal ga je me verwennen?’, vroeg mijn vrouw pesterig, toen ik droef te moede de plastic zakjes had opgeruimd. Na een half uur googelen was ik eruit. Ik vond mijn inspiratie op een schoolkrantsite van het Nova College in Slotervaart. Het is bedacht door Lafita en Khadija, die in klas 4K4 zitten en dit eind vorig jaar op hun school hebben klaargemaakt voor het kerst-ramadanontbijt. Op Negentiende Kerstdag zal ik het met een blij gemoed mijn vrouw voorschotelen.