de Volkskrant, 12 april 2011
Afgelopen zondag werd Louis van Gaal met pek, veren en een stortemmer verbale drek München uitgejaagd. De deadline van dit stukje ligt helaas voor de uitzending van het praatprogramma Voetbal International, maar ik ga ervan uit dat gisteravond Johan Derksen en René van der Gijp uitvoerig over de Tulpen-GeneraI hebben gemeesmuild, om zich vervolgens te beschijten van de lach dat FC Bayern de rest van dit seizoen Andries Jonker heeft aangesteld als vervanger.
Wie? Andries Jonker (48), Voormalig trainer van Willem II, is Van Gaals favoriete Fäkalienspur. Ooit werkten ze samen bij de KNVB, waarna Jonker hem als assistent volgde naar Barcelona en later naar Bayern. Ondanks – of misschien juist door – deze benoemingen beschouwt de Nederlandse voetbalmedia Andries Jonker als favoriete pispaal. Geen trainer die zo vaak heeft mogen dobberen in een zwembad vloeibaar nierafval als hij. In de Volkskrant publiceerde Dijkshoorn ooit een hilarische, maar dodelijke satire over Jonkers vriendschap met Van Gaal, Johan Derksen laat geen mogelijkheid onbenut in te hakken op ‘deze demagoog en betweter’ en René van der Gijp maakt hem voortdurend belachelijk om zijn ‘papagaaigedrag’.
Op het schoolplein zie je vaak dat als de stoere jongetjes een slachtoffertje naar de grond hebben gemept, de bangige meelopertjes ook nog even snel wat trappen komen geven. Het schoolplein van vroeger is het Twitter van nu, Het nieuws van Jonkers benoeming zorgde zondagmiddag voor een wedstrijdje vrij stampen. Vanuit alle kanten werd de hulptrainer bespot, uitgelachen en uitgescholden.
Ik heb geen verstand van voetbal. Nog minder verstand heb ik van trainers. Ik ken ook geen trainers. Ik ken eigenlijk alleen… Andries Jonker. Tien laar geleden mocht ik voor Hard Gras een week mee met het Nederlandse vrouwenelftal, dat in Praag een oefeninterland speelde tegen het Tsjechische damesteam. Andries Jonker was plaatsvervangend bondscoach, en hoewel ik een Van Gaal-achtige Raubauz had verwacht, bleek hij een warme man met een opmerkelijk groot gevoel voor humor, die mij zonder enige terughoudendheid opnam in zijn groep. We verbleven in een verlept oud-communistisch sportcomplex. Ik heb geen verstand van trainers, maar het leek me dat hij zijn ploeg enorm wist op te peppen. Slechts één keer deed hij me denken aan de Tulpengeneraal. Dat was toen een paar Oranje speelsters klaagden dat ze de avond ervoor op hun kamers waren lastig gevallen door hitsige Tunesische basketballers die ook in het sport hotel verbleven.
Jonker, niet al te groot van stuk, zocht daarop direct de coach van de basketballers, een boomlange vent met het uiterlijk van een nachtclubportier. Dreigend keek Jonker omhoog. Om de man in het bijzijn van zowel de voetbalsters als de basketballers een ongelooflijke uitbrander te geven en mee te delen dat hij een groot probleem had als een van de jongens ooit nog naar een van zijn meisjes keek. Na zijn tirade stak Jonker, ondanks zijn lengte, een kop boven de basketbalcoach uit.
Ik heb geen verstand van voetbal, maar dat Andries Jonker niet onderschat moet worden, is me sindsdien duidelijk. Ik hoop dat hij dit aanstaande weekend tegen Leverkussen als hoofdcoach van Bayern zal bewijzen. Al was het alleen maar om die stroom laffe meeblaffers hartelijk uit te kunnen lachen.