Kijk Magazine september 1999, nummer 9
De redactie van KIJK probeert mij af en toe een beetje in mijn onderwerpkeuze te sturen, door me een leuk cadeautje te geven. Zo kreeg ik over de post het boekje Klaar is Kees van de Haagse neuropsychiater dr. Marcel Waldinger. De ondertitel van het boekje luidt ‘Een nieuwe visie op vroegtijdige zaadlozing’ en eerlijk gezegd kom ik dan al klaar, als ik zoiets lees. Op het omslag staan een wat lullig lachende man en een mooie vrouw die over zijn schouder veel te liefdevol lachend naar het (onzichtbare) kruis van de man kijkt. En prrrrt! daar ga ik weer, bij zo’n foto.
De achterflap van het boekje meldt dat de vroegtijdige zaadlozing een van de belangrijkste sexuele stoornissen is en dat het tevens een onderwerp is waarover mannen niet graag praten. Tijd om er in ons blad eens aandacht aan te besteden, moet de redactie hebben gedacht. Maar, maar, meneer Giphart, wat is dat eigenlijk: vroegtijdig zaadlozen? Leuke vraag. Stel: je bent met een geweldig meisje at her or your place, je zet een cd op die zij echt fantastisch vindt, je geeft haar in alles gelijk en denkt mee over al haar fascinerende meisjesproblemen, je snijdt nog wat stukjes Franse kaas af en schenkt de wijn nog eens bij, en als je dan een condoom omrolt en jullie eindelijk met elkaar naar bed gaan, kom je – Prrrrt! – al na vier seconden klaar. En dan maar doen alsof er niets aan de hand is en ze niets merkt (‘Wat is er, Ronald?’ ‘Niets, ik wil alleen maar dat jij het naar je zin hebt, truffel…’).
Natte plekken
De wetenschappelijk naam voor dit verschijnsel is ejaculatio praecox en het overkomt iedere man wel eens (ook de vaders van KIJK-lezers, vraag het voor de grap maar een keer na). Pas wanneer je bij sex iedere keer zo’n valse start hebt, kun je spreken van een probleem. Grofweg tien procent van de mannen komt al dertig seconden na penetratie van de vrouw klaar (meestal tegen beider zin).
Ook zijn er mannen die al pruttelen als ze met een meisje zoenen. Sommige wordt het al teveel wanneer een vrouw een hand op hun schouder of knie legt en in de echt extreme gevallen loost een man zijn zaad als een vrouw alleen maar naar hem kijkt (wat in een stadsbus nogal vervelend is, qua natte plekken en zo). Veel mannen die dit overkomt generen zich kapot en gaan lijden aan faalangst of krijgen andere sociale afwijkingen.
Nu heeft de wetenschap ejaculatio praecox jarenlang gezien als een ziekte. De vroegtijdige zaadlozing zat ’tussen de oren’: het had met religie & schuldgevoel te maken (want van God mag je niet met je piemel spelen en stoute jongetjes deden het toch, snel tussen twee kerkbezoeken door), het was het gevolg van onbewuste psychische conflicten, of van gewenning (omdat mannen met hun broer op één kamer sliepen en geen privacy hadden), of van simpelweg te weinig sexuele activiteit. Zeg maar: ze zouden te weinig neuken (O, prrrrrt!, daar ga ik weer).
Om de ‘ziekte’ te genezen zette men psychoanalytische praatsessies in, gedragstherapieën, stop-startmethodes, speciale knijptechnieken… Je kunt het zo gek niet bedenken. Pas sinds dit decennium hebben onderzoekers eindelijk ontdekt dat het inderdaad ’tussen de oren’ zit, maar dan letterlijk: een vroegtijdige zaadlozing heeft een neurologische oorzaak. In Klaar is Kees beschrijft dr. Marcel Waldinger heel duidelijk hoe het werkt. Als ik het even in mijn eigen woorden samenvat: stel je een kamertje in je hersens voor die we synaps noemen. De synaps heeft twee deuren waaraan twee zenuwen zitten, zenuw A en zenuw B. Uit zenuw A komt een drugsrunner met een koffertje serotonine (een zogenaamde neurotransmitter). Kenmerk van dit serotonine is dat het een boodschap bevat (bijvoorbeeld een opdracht om een spier te gebruiken, of om spermatozoïden zich te laten opstellen in rijen van tien miljoen). Uit zenuw B komt nu ook een drugsrunner in de synaps. Deze neemt het koffertje serotonine van de andere drugsrunner over, leest de informatie en geeft dit door aan zijn zenuw. De serotonine overhandigt hij terug aan de runner van zenuw A.
Roomkaas
Tenminste, onder normale omstandigheden. Bij mannen die vroegtijdig zaadlozen maakt de dealer van zenuw B er een ripdeal van, en leest hij niet alleen de informatie, maar houdt hij ook de serotonine. Hierdoor kan zenuw A zenuw B geen verdere informatie meer geven (bijvoorbeeld de opdracht: ‘Zaadcellen, nog niet aanvallen!’).
Neurofarmacologische wetenschappers hebben nu ontdekt dat het vrij simpel is om een extra stofje die synaps binnen te smokkelen (bijvoorbeeld prozac) dat ervoor zorgt dat de runner van zenuw B zijn serotonine gewoon netjes teruggeeft. Vanaf nu is een vroegtijdige zaadlozing in heel veel gevallen gewoon te verhelpen met een goed medicijn. Jongens die dus met een kwartonsje verse roomkaas in hun broek zitten, louter omdat een meisje hen aankijkt of aanraakt, of jongens die vaak na enkele seconden ejaculeren na het binnengaan van hun beminde: schroom niet, ga even naar je dokter en klaar is Kees. (Durf je dat niet omdat de dokter een bekende van je ouders is, kun je ook langs bij de polikliniek Neuroseksuologie van Ziekenhuis Leyenburg in Den Haag, telefoonnummer 070 – 3592086.)