Pauze magazine, Nr 6, maart 2002
We waren een jaar of vijftien, zestien. In een van de jongenstoiletten van-de C-vleugel dromden we tijdens de tweede pauze samen om wat één van ons in het bos had gevonden: een smoezelig blaadje met foto’s en tekstjes. Op die foto’s stonden schaars geklede & dik bemake-upte mevrouwen met opwindend bedoelde josti-blikken in de camera te staren, waarbij ze zich vergrepen aan hun eigen geslachtsdelen of aan die van zwaar behaarde mannen met buiken en korsten uit hun navels. Als chimpansees om een tros bananen stonden wij jongens ons te vergapen en aan te stellen. Gadverdamme zeg, wat was dit boeiend. Er stonden ook vieze verhaaltjes bij de plaatjes, iets waar ik als aankomend schrijver extra in was geïnteresseerd (natuurlijk om vanuit een vakkundig oogpunt naar beeldspraak, verhaalopbouw, karakterontwikkeling en stijlfiguren te kijken).
Nu hadden die foto’s nauwelijks iets met het nogal vage begrip ‘liefde’ te maken, maar uit die pornoverhaaltjes was werkelijk alle romantiek en zelfs erotiek verdwenen. Mensen kwamen elkaar tegen, grepen onmiddellijk naar bobbels en gaten om elkaar vervolgens als bezeten konijnen uit te wonen. Ik denk dat we, ondanks onze bleuheid, toen al wisten dat deze foto’s en deze verhalen bedoeld waren om de fantasie een beetje te prikkelen en niets met de werkelijkheid te maken hadden. Na het blaadje uit ons hoofd te hebben geleerd, werden we aan het eind van die pauze gesnapt door een woedende aardrijkskundeleraar, die liever had dat we ons verdiepten in de grondsoorten van West-Rusland (wat we vervolgens als strafwerk na de lessen mochten komen doen).
Ik moest denken aan dit voorval toen ik van een kennis een stapeltje exemplaren van Hitkrant in handen kreeg, met daarin een rubriek die vorig jaar nogal wat commotie veroorzaakte. De serie heet ‘Mijn verhaal’ en bestaat uit een tamelijk lieve foto van twee elkaar beminnende jongeren (soms twee meisjes, maar meestal jongen & meisje, waarbij er zo nu en dan prille borstjes zijn te zien), aangevuld-met twee nogal heftige tekstjes. Die verhaaltjes worden zogenaamd verteld door Hitkrant-Iezertjes en vooral-lezeressen, en gaan over hun liefdesavonturen. Of zeg maar: hun porno belevenissen. Ik heb acht van deze ‘mijn verhalen’ gelezen en inmiddels ben ik erachter dat zij allen door één en dezelfde persoon zijn geschreven. Deze persoon is waarschijnlijk een man en zeker geen jongere meer.
De opbouwen het taalgebruik van de verhalen zijn opvallend hetzelfde en typisch pornografisch. Jongeren (die ‘bloedmooi’ zijn) ontmoeten elkaar of kennen elkaar vaag, waarna zij vrijwel meteen gaan zoenen en strelen, om vijf minuten later al over te gaan op het echte sekswerk. Zonder uitzondering wordt er bij deze eerste ontmoeting gebeven, gepepen, geduimd, getrokken en gerubberrold, heftig gekreund van genot en, zeer opvallend, gezamenlijk klaargekomen. Met dat laatste verraadt de zogenaamde lezer zich, want tegelijkertijd klaarkomen komt nauwelijks voor (en gelukkig maar, want het voegt niets toe). De penetratie heet altijd ‘hij kwam voorzichtig in me’ en de geliefden zeggen dingen als: ‘Nou is het mijn beurt!‘ (waar ik toch behoorlijk op zou afknappen). De laatste zin van de stukjes luidt steevast ‘we doen het nog vaak en graag over’, ‘die eerste keer vergeet ik nooit meer’ of ‘daarna heb ik hem nooit meer teruggezien.’
Eerlijk gezegd snap ik de ophef over ‘mijn verhaal’ niet. Op TMF is dagelijks meer bloot te zien dan alle mijnverhalen bij elkaar en inhoudelijk stelt het niets meer voor dan vermakelijke, onschuldige, nogal voorspelbare seksbedenksels voor ontluikende jongeren. ‘Mijn fantasie’ was een betere titel geweest. Of ‘Puberporno’.