Redelijk normaal
AD Magazine, 17 februari 2018
Om deze foto’s te kunnen gebruiken, neem contact op met Shody Careman & @careman_fotografie
Een van Gipharts idolen is een olijke, kale man met een rond leesbrilletje die er niet voor terugdeinst bizar voedsel te proeven.
Wandelend wijnwonder Harold Hamersma en ik vertrokken onlangs naar Zuid-Afrika om acht afleveringen op te nemen van het tv-programma De Wif Rosé en Rood Trip over wijn, eten, reizen, vriendschap en het leven (in het voorjaar te zien op kookzender 24Kitchen). Door een ver, bijna ongrijpbaar land trekken met een ploeg van zeven man is een uitermate aangename bezigheid.
Mijn grote voorbeeld op dit gebied is een presentator genaamd Andrew Zimmern, een grote olijke kale man met een rond brilletje, die sommigen van u zullen kennen van de digitale zender Travel Channel.
Zimmern wordt algemeen beschouwd als een van de grootste foodies van de wereld. Zijn populariteit dankt hij aan de compromisloze wijze waarop hij verslag doet van wat hij noemt ‘bizar voedsel’.
In 2007 begon zijn serie Bizarre Foods, waarin hij over de hele wereld op zoek ging naar eten dat door het gros van de mensen wordt ervaren als bespottelijk of walgelijk. Zimmern probeert alles wat hem wordt geserveerd onder het motto: If it looks good, eat it.
In zijn jonge gloriejaren als chef-kok en restaurateur raakte hij verslaafd aan drank en drugs, een gewoonte die hem uiteindelijk berooid op straat deed belanden, waarna hij een jaar lang als zwerver leefde van diefstallen. Hij wist af te kicken en weer als kok aan de slag te gaan. De periode dat hij dakloos was, tekende zijn verdere leven, in de zin dat hij een oprechte filantroop is en politiek zeer uitgesproken. Hij heeft al meer dan 25 jaar geen druppel alcohol meer gedronken, al kookt hij, er graag mee.
Zoals Harold Hamersma’s gave is om onder woorden te brengen waarom gefermenteerde druivensapjes hem al dan niet weten te raken, lukt het Andrew Zimmern om perfect te verwoorden wat hij in zijn mond heeft. Bijvoorbeeld als hem in Buenos Aires gegrilde uiers en darmen worden geserveerd, of een koolhydraatvrije pasta van ‘varkenshuidspaghetti’ in San Francisco, paardenmanen in Japan, gewokt ezelsvlees in Peking – de lijst van bizarre gerechten lijkt eindeloos.
Aangestoken door Zimmern zochten Hamersma en ik in Zuid-Afrika naar een lokale traktatie genaamd mopane-wormen (die eigenlijk geen wormen zijn, maar rupsen), maar of we die daadwerkelijk hebben gegeten, bewaar ik voor een latere keer.
Om in de stemming te komen hier alvast een – redelijk normaal – recept van Andrew Zimmern, te bereiden met of zonder alcohol.
Eierpunch
Ingrediënten voor 4 glazen
- 6 grote eidooiers
- 60 g suiker
- 45 g bruine suiker
- Halve liter volle melk
- Kwart liter slagroom
- Snufje zout
- Halve tl geraspte nootmuskaat
- Snufje gemalen kruidnagel
- 1 tl verse gember, geperst
- 3 druppels vanille extract
- Gemalen kaneel
- Rum of bourbon (optioneel(
Klop eierdooiers en suikers met een handmixer tot een luchtige substantie. Verwarm in een groet pan roerend op middelhoog vuur melk, room, zout, nootmuskaat, kruidnagel en gember, tot het mengsel zachtjes suddert. Haal van het vuur en voeg een derde van de warme melk toe. Meng dit mengsel met de handmixer en voeg een derde melk toe, en tot slotte het laatste deel. Nu mag dit weer het vuur op. Blijf goed kloppen tot het dikker wordt. Giet het door een zeef in een kom of kan. Roer de vanille erdoorheen, laat afkoelen en zet in de koelkast. Als de advocaat te dik blijkt, kun je er wat melk doorheen kloppen. Serveer vier glaasjes met een snufje kaneel en eventueel een scheut rum of whisky. Bedenk: If it looks good, eat it.