Stel je toch niet zo aan

AD Magazine, 6 januari 2018

Om deze foto’s te kunnen gebruiken, neem contact op met Shody Careman & @careman_fotografie

Rubriek: Gipharts kookeiland

Lekkers van Giphart en meer over de kook

Ronald Giphart wordt kregel van al die lijstjes met culinaire voornemens. Daarom typte hij er ook maar een voor 2018.

Eind vorig jaar – het lijkt alweer zo lang geleden – kwam ik op een hippe Amerikaanse site een potsierlijk lijstje tegen van ‘New Year’s Resolutions for Foodies’, oftewel goede voornemens voor doorgeslagen voedselgekken. Daar schrok ik een beetje van, want ik zag aanstellerige nonsens die ik mezelf in een verloren moment ook weleens hoor beweren.

De lijst was opgesteld als een opsomming eetregels die moest worden afgevinkt. Maak je koelkast schoon en richt hem opnieuw in. Leer een kip te ontleden. Bezoek een bierbrouwer. Doe aan meatless monday. Maak eens een soufflé. Draai je eigen pasta. Leer te fermenteren. Eet elke week iets dat je nog nooit eerder hebt gegeten. Eet daadwerkelijk je kliekjes op. Eet iets dat je al je hele leven lang verafschuwt (‘you will amaze yourself’).

Het is om kregel van te worden, zulke lijstjes met goede culinaire voornemens. Misschien omdat ik inmiddels wel weet dat ik al mijn goede voornemens meestal al een paar uur na de jaarwisseling bij het vuilnis kan zetten. Vandaar dat ik hier een lijst presenteer van mijn gastro-voornemens.

Vijf minuten

Fotografeer niet meer elke maaltijd, want niet elke prak boerenkool hoeft te worden vastgelegd. Vraag in restaurants aan sommeliers of zij hun toelichting bij de wijn kunnen beperken tot hooguit vijf minuten per glas, want we worden gek van al die saaie hoorcolleges over druifsoorten, wijnstokken en oogstjaren (schenk gewoon dat glas in, idioot). Hou in 2018 sowieso op met dat overdreven geëmmer over ‘de wijn-spijscombinatie’, alsof gerechten niet binnen te houden zijn wanneer er niet het juiste gefermenteerde druivensapje naast staat.

Doe niet alsof je het verschil proeft tussen verschillende gin- of tonicmerken in je aanstellerige gin-tonic. Bestel in aanwezigheid van een mede-gastronoom gewoon eens een frikandel speciaal en geniet daar dan uitbundig van.

Hou in godsnaam op over gluten, superfoods en andere hypes. Oké, kimchi is inderdaad lekker, maar overdrijf het niet meteen (nee, kimchi-ijs is niet te nassen). Wantrouw iedere kookschrijver die roept dat gerechten ‘makkelijk en snel’ te bereiden zijn. Drink eens een biertje zonder eerst een halfuur uit te wijden over hopsoorten, maffe smaken en brouwtechnieken. Bier is bier, zeikerd. Draaf niet altijd zo door over ‘lokale ingrediënten’, ’traditionele bereidingswijzen’, ‘authentieke smaken’, ‘seizoensproducten’ en ander leeg geouwehoer: het is allemaal marketing.

Enfin, ik weet al dat ik me aan deze voorschriften óók niet zal houden, maar het voelde lekker ze eens op te schrijven. Gelukkig gastronomisch jaar!

Kimchi-ijs

• 1 liter vanille-ijs
• 150 g kimchi, fijngesneden

Doe het ijs in een schaal en roer de kimchi er goed doorheen. Zet de schaal terug in de vriezer.

(In een hippe ijszaak in Los Angeles zag ik vorig jaar kimchi ice cream, een smaak die mij op voorhand met weerzin vervulde. Kimchi is een overheerlijke Koreaanse zuurzoetzoutbittere mengeling van gefermenteerde kool, groenten en kruiden. Een zoetig ijs hiervan leek me een rolberoerte voor mijn maagwand, ik heb het dan ook niet geprobeerd. Daar had ik toch spijt van.

Online vond ik een paar bereidingen, variërend van ingewikkeld tot zeer eenvoudig. Zelf kimchi maken kost veel tijd, je kunt het natuurlijk ook uit een potje halen. Hetzelfde geldt voor vanille-ijs, dat je zelf kunt draaien of kant -en-klaar kopen. Ik heb het makkelijk gehouden.