de Volkskrant, 24 maart 2011
Door die verheffende discussie de afgelopen dagen over joden, Ajax, Lex Immers en ADO, dacht ik terug aan een man genaamd Taxi Piet, een kale beer van een vent, die jarenlang een van de woordvoerders van de F-side en van de Onafhankelijke fanclub Ajax was. Dit wist ik allemaal niet toen ik hem ontmoette op een namiddag in 2004. Piet had een taxibedrijf dat gasten reed voor tv-programma’s, en zodoende pikte hij me op om me van Utrecht naar een studio in Amsterdam te rijden.
We kwamen te praten over zijn grote liefde Ajax, waar ik natuurlijk mijn clubliefde voor Feyenoord tegenover moest zetten, al bleek Piet veel meer over mijn dub te weten dan ik over die van hem. Bijna liefdevol sprak hij over beruchte Feyenoorders en successen van de Rotterdammers. Ondertussen stonden we in een enorme file op de A1 (toen al).
Omdat ik nog niet gegeten bad stelde Piet voor om even ergens te stoppen. We kregen het over een van zijn andere passies: eten. Zijn liefde voor kroketten. Satékroketten. Kalfsvleeskroketten. FEBO-kroketten. Maar ook: stamppot, De geneugten van een ouderwetse rijsttafel. Zaken waarover je eigenlijk niet moer spreken als je met honger in de file staat. De file was dusdanig hardnekkig dat het ons niet meer lukte om een stop te maken. Piet zette me af bij bet Leidseplein, waar het programma werd opgenomen. Anderhalf uur later stond hij er weer om me op te halen. ‘Er ligt wat voor je, Feyenoorder’, zei hij gebarend naar zijn achterbank. Daar lag een zak van de FEBO, gevuld met zes kroketten, voor ons allebei drie stuks. Een klein gebaar, dat me altijd zal bijblijven.
Na deze rit heb ik Piet nog regelmatig gezien en ingehuurd als ik voor werk naar Amsterdam moest. Zonder uitzondering gingen de gesprekken over Ajax en Feyenoord. Piet begon me – een gewoonte van veel Ajacieden in mijn omgeving – pesterige sms’jes te sturen bij misfortuin van Feyenoord, zoals ik het niet kon nalaten hem fijnzinnig te wijzen op de slechte resultaten van zijn club.
En toen werd die bolle ziek, plotseling. Kanker. Een tumor in zijn heiligbeen. In geval van Piet was het onvoorstelbaar dat zo’n grote vent zich ging laten slopen door een stukje onwelgevallig vlees, Het gevecht van Piet begon. Zijn familie en vrienden hielpen Piet en zijn Marianne op het verbetene af. Er werden liefdevolle acties georganiseerd als hij op de tribune van Ajax zat en hij een sms-bombardement kreeg van honderden mensen die hem de tekst ‘You’ll never walk alone‘ stuurden, Namens Feyenoord schreef ik ‘Ook Rotterdammers lopen naast Je’.
Toen zijn nieuwe woning moest worden aangepast aan zijn ziekte, hebben zijn vrienden een Wall of Fame gemaakt, met foto’s, Ajax-hoogtepunten en memorabilia (waarvoor ik me nog heb laren fotograferen met het logo van een niet nader re noemen schoonmaakmiddel), Na een enorme strijd overleed Taxi Piet op 22 april 2009, toevallig op dezelfde dag als Martin Bril, die hem erg zou hebben gemogen als hij hem had gekend. Kerels wals zij geven het leven chein, om het maar eens in hel Jiddisch te zeggen.