Themarestaurants

Verscheen op 4 oktober 2008 in Volkskrant Magazine

Wat themarestaurants en fictieve kookboeken gemeen hebben.

Ik heb een aantal maffe kookboeken in mijn kast. Het hilarische Home Cookin’ With Dave’s Mom van de moeder van talkshow-host David Letterman, Roald Dahl’s Griezelkookboek (hoe we de dwaze gerechten uit Dahls boeken kunnen nakoken), The Buckingham Palace Cookbook (over het eten bij de Windsortjes), The Anarchist Cookbook (over hoe je met eenvoudige spulletjes uit de keuken dingen kunt opblazen), The Wicca Cookbook (een heksenkookboek dat teruggrijpt op de 13e eeuw) en The Sopranes Family Cookbook, een kookboek bij de tv-serie The Sopranos.

In een ver verleden heb ik gewerkt bij een horecaconcern van themarestaurants: Gauchos (Argentijnserig), Alfonso’s (Mexicanig) en Downtown Tony’s (Italimerikaans). Natuurlijk, elk restaurant moet worden ingericht, maar bij themazaken is het decor een opdringerig groot onderdeel van de beleving. Zaken als Planet Hollywood zijn theatrale pretparken waar toevallig ook gegeten kan worden. De mens is een kinderachtig wezen dat bedondert en bedonderd wil worden. In mijn Gauchostijd moest ik bij aanvang mijn studentenklof omruilen voor een stoere zwarte broek, een zwart-wit geblokt lintje, een wit overhemd, een zwart hesje, een koddig geel sjaaltje en als klapstuk een grote leren riem met een metalen koeienkop. De obers moesten er kortom uitzien als cowboys (het Amerikaanse woord voor gaucho’s). Zelden in mijn leven heb ik lulliger cowboys gezien dan de intens lullige bediening bij Gauchos.

De gedachte achter Downtown Tony’s was ook nogal vergezocht. Het verhaal was dat ene Tony, een Amerikaan met Italiaanse wortels, in zijn garage een eethuisje was begonnen, omdat hij het eten uit zijn moederland zo miste. Gezeten tussen garage-achtige voorwerpen als autobanden, schroevendraaiers en opslagdozen, konden gasten genieten van veramerikaanste Italiaanse gerechten.

Het verhaal van Tony’s doet denken aan The Sopranos Family Cookbook. Het boek is zogenaamd samengesteld door Artie Bucco, de restauranthouder uit de serie. The Sopranos zijn de Shakespeare-stukken van deze tijd. Drama, humor, levenslessen, hardheid, liefde, geweld, strijd: alles reflecteert de hedendaagse wereld en het geheel is het beste wat televisie de afgelopen jaren had te bieden.

Maar wat themarestaurants zijn voor de horeca, is een themakookboek als dit voor de serieuze kookliteratuur. The Soprano’s Family Cookbook is een curiosum, want het is een van weinige kookboeken die geheel fictie zijn. Het boek heeft gefingeerde vraaggesprekken met familieleden, we krijgen een verzonnen geschiedenis van de ouders van Artie Bucco, we zien zogenaamde bevlekte receptaantekeningen van de moeder van Tony Soprano. Voor sommigen willicht vermakelijk, maar zelfs voor een hardcore fan van zowel The Sopranos als maffe kookboeken gaat dit toch echt te ver. Voor tips over dit soort boeken hou ik me overigens aanbevolen.