De Volkskrant, 29 augustus 2011
Best een ontroerend filmpje. Twee al wat oudere geliefden hebben op vakantie samen een verlaten middeleeuwse toren beklommen in een mediterrane stad. In de straten van het centrum was het klam en drukkend, maar op de burcht stond een zachte bries. Bovenaan gekomen keek het paar uit over de straten, uitblazend van de inspanning van de beklimming. Een kort moment roken ze elkaars zweet. Was het een door de vakantie opgeleefde verliefdheid? Was het omdat het torencomplex van God en iedereen was verlaten? Was het de verpletterende saaiheid van het Spaanse stadje?
Ze hadden geen woorden nodig. Zij ging met haar rug naar hem toe staan, leunend op de balustrade van de toren. Overmeesterd door haar eigen opwinding schoof ze haar rok omhoog en haar slip naar de grond, terwijl hij zijn broek losknoopte. Even keek hij om zich heen om zich ervan te vergewissen dat ze werkelijk onbespied waren, en daarna gaf hij haar een snelle, maar stevige beurt. Niets aan de hand: dit is wat mensen doen op vakantie. Armzalig de liefde die niet af en toe de straat op gaat. Ons voorgeslacht heeft het eeuwenlang in de buitenlucht gestaan.
Helaas voor het paar stond er drie torens verderop wel degelijk een groep toeschouwers. Geen volwassenen, maar uitgelaten pubers. Verscholen in een hoek van de burcht pakte een van hen zijn mobiele telefoon. De cameravoering was schokkerig, het buitenlandstalige commentaar giechelig en vol ongeloof. Je hoeft de taal niet te spreken om te begrijpen wat er werd gezegd. Daar staan er twee elkaar te naaien! Neem het de jongeren eens kwalijk. Aandoenlijk dat ze niet beseften dat ze over een paar jaar op hun eigen torens zullen staan, met hun broek op hun knieën, overmand door lust.
En toen besloot de maker van het filmpje zijn materiaal op het internet te gooien. Er is veel van dit soort smut te vinden. Mensen verlustigen zich graag aan voyeuristisch beelden van minnelieden in flagranto delicto. Ook dat valt hen niet kwalijk te nemen; zo lang als mensen zich in het bos aan elkaar vergrijpen hebben anderen stiekem toegekeken.
Vier jaar lang stonden de beelden van het stel op de toren in een digitale uithoek, slechts af en toe bekeken door een eenzame masturbant. Totdat een van de rukkers herkende wie de vrouw was: iemand ‘die een naam had hoog te houden’, iemand ‘met een positie’. Internet explodeerde.
Over de volle digitale bandbreedte waaide het bericht: compromitterende beelden van een vrouwelijke burgemeester! Direct stond iedereen klaar met een mening. ‘Torenpoepster.’ ‘Vies wijf.’ ‘Dit is haar ambt onwaardig.’ ‘Ze riskeert gevangenisstraf.’ ‘Kwade opzet.’ ‘Heeft zij geen recht op privacy?’ ‘Laat haar met rust.’
Ik heb ook gekeken, ik kan het niet ontkennen. Waar ik mee begon: best een ontroerend filmpje. Sterker nog, je zou bijna hopen dat het een trend gaat worden: burgemeesters op een toren met hun partner. Waarom niet in hun eigen gemeente? Aleid Wolfsen die op de Dom gadegeslagen door zijn burgers zijn vrouw een hartstochtelijke veeg geeft en daarna vriendelijk naar beneden zwaait. Goed voor het imago van zijn slappe burgemeesterschap. Jozias van Aartsen op een spits van de Ridderzaal. Rehwinkel op de Martinitoren. Aboutaleb op de hoogste minaret. Gezegend de liefde die zich niet hoeft te schamen.