De Volkskrant, 27 augustus 2011
Een tijdje terug zond de VPRO de documentaire De verleiders uit, over dé vraag die volgens de programmamakers mannen over de hele wereld bezighoudt: hoe krijg ik haar? We zagen een groepje bangige mannen dat door een goedgebekte pick-up artist werd ingewijd in de duistere wereld van het vrouwenversieren. Daar komt nogal wat bij kijken.
Ik begreep dat de jongens de juiste signalen moesten geven, energie moesten uitstralen, zelfverzekerd moesten overkomen en niet bang moesten zijn om te worden afgewezen. Het motto bij versieren was volgens de palinggladde versierkunstenaar in kwestie: niet geschoten, altijd mis.
Alweer zes jaar geleden had ik met Bart Chabot en Martin Bril een theatershow waarin we het publiek de pauze instuurden met de wetenschap dat mensen in elkaars aanwezigheid altijd – áltijd – signalen naar elkaar uitzenden. Hoe mensen zich gedragen hangt in sterke mate af van wie ze om zich heen hebben. Zo houden vrouwen en mannen in gezelschap hun glazen anders beet dan ze doen als ze alleen thuis zijn. Het is met verborgen camera’s vastgelegd: mannen in een kroeg maken een extra beweging met de elleboog van de arm waarmee ze hun bierglas naar de mond brengen, een zwaai die ze thuis niet maken.
Vrouwen maken deze elleboogzwaai niet, maar zij doen iets met hun wijn dat ze in alleengelatenheid nooit zullen doen: ze bevingeren hun glas. Ook praten vrouwen harder in gezelschap en zitten ze ontelbaar maal aan hun haar, wat ze in eenzaamheid nooit doen. Op hun beurt ademen mannen in gezelschap over hun borst en thuis over hun buik.
Dit valt onder de noemer baltsgedrag, onbewuste versiersignalen. Bril,Chabot en ik vroegen het publiek om in de pauze naar hartelust te baltsen, om ons vervolgens de versierderige zinnen waarmee men elkaar zou aanspreken naar ons te sms’en. Na de pauze projecteerden we deze sms’jes op een groot scherm.
Een paar maanden geleden stuitte de regisseur van onze theatershows bij het opschonen van zijn computer op een Excel-bestand waarin alle sms’jes stonden die we tijdens onze tournee hadden gekregen. Dat waren er 2.583, verdeeld over 104 voorstellingen, gemiddeld 25 per show.
Het is geweldig om door deze flirterige versierzinnen te bladeren, een staalkaart van Nederlandse pick up lines. Dit zijn enkele gedenkwaardige bijdragen van ons publiek. Of ze daadwerkelijk wisten te overtuigen kan ik niet zeggen, maar tijdens onze voorstellingen ontlokten ze veel hilariteit:
‘Hoe wil jij je eitje morgenochtend? Gebakken, gekookt of bevrucht?’
‘Hé, heb jij je anus ook laten bleken?’
‘Cursus rietdekken is afgelast, Riet is ziek.’
‘Heb je geen slipje aan? Jawel? Loopt mijn horloge alweer voor!’
‘Ej, zal ik jou eens effe volyoghurren?’
‘Ben jij van onder ook zo grijs?’
‘Weet je dat ze in Amerika denken dat monogamie een houtsoort is?
‘Ben je op de fiets, of zit je haar altijd zo?’
‘Als jij dood was, zou ik dan jouw necrofiel mogen zijn?’
En onze favoriet: ‘Als je ene been Kerst was en het andere Nieuwjaar, mag ik je dan tussen de feestdagen komen opzoeken?