Viva 18 maart 1996
Wildeman
“Ronald!” roept mijn vriend de vrouwenschrik Bleeker als hij met een rood hoofd bij mijn deur staat, “ik weet dat ik te laat ben, maar ik heb een fantastische goedmaker.”
Hijgend gooit hij een zwartwit tijdschrift bij mij op de keukentafel. Het heet De wildeman, tijdschrift voor mannen.
“Het was bijna zes uur, en ik moest een cadeautje hebben voor Marina, een vriendin van mijn zus. Zij is vandaag jarig en ik ga straks nog even bij haar langs. Die Marina is dus echt een ultra-bitch eerste klas, ik bedoel dat ik weinig vrouwen ken die zo macha zijn als zij. Ik geef niet graag toe dat sommige vrouwen aan mij gewaagd zijn, qua eloquentia en pesterig gedrag bedoel ik, maar die Marina is mij helaas vaak echt de baas. Ik dacht: ik geef haar een boek van Charles Bukowski cadeau, dat vind ze vast leuk, en godzijdank wist ik twee minuten voor zes nog net een boekhandel binnen te rennen. Ja hoor, bleek verdomme dat die zaak net was omgebouwd tot een of andere New Age winkel, inclusief wierookdamp en een glimlachende, in gewaad geklede goeroe. Dat was behoorlijk pech. Tot ik bij de uitgang dit tijdschrift zag liggen, speciaal voor mannen. Moet je er eens in bladeren, het is geweldig!”
Ik wilde het blad pakken, maar Bleeker was me voor.
“Niks artikelen over auto’ s die je toch nooit kunt kopen, niks naakte vrouwen in lachwekkende, zogenaamd erotische houdingen, niks onbenullige interviews met voetbaltrainers. Moet je horen: ‘Dit tijdschrift beoogt elk kwartaal weer een klankbord te zijn voor die mannen die genoeg hebben van pseudo-mannelijkheid en zich graag gesteund willen voelen door de wetenschap dat er ook andere mannen bestaan die op zoek zijn naar emotionele en spirituele ontwikkeling.’ Prachtig toch! ‘Pseudo-mannelijkheid’, wat mag dat betekenen? En ‘emotionele ontwikkeling’: wist jij dat dat mogelijk was, als man bedoel ik?”
Ik doe een greep naar het tijdschrift, maar Bleeker houdt het van me vandaan.
“Kijk, wij denken vaak dat het uitsluitend legers dolende vrouwen zijn die zich bezighouden met cursussen ‘vrouwzijn in de eenentwintigste eeuw’, praatgroepen ‘hoe staan vrouwen in de wereld en de wereld in vrouwen’ en discussieavonden over ‘de vrouwelijke spirituele band tijdens de maandstonde’, maar nu blijken dit soort activiteiten dus ook voor ons, mannen, te bestaan. Luister, zullen we ons inschrijven voor de cursus ‘Mannenzweethut’? Of wat dacht je van het praatweekend: ‘Seksueel leven, hoe doe jij dat als man’? Nog mooier, zullen we de doorgaande groep ‘Mannen relatietraining voor gevorderden’ bezoeken?” Of de kring ‘Mannen praten met mannen’?
Weer probeer ik het blad te pakken.
“Moet je zien: een artikel over ‘de zuigkracht van lust’,” gaat Bleeker verder, onverstoorbaar bladerend in het tijdschrift. “Over dat je je als man soms zo kunt overgeven aan lust dat je geen ‘verbinding’ krijgt met de vrouwen ook geen ‘verbinding’ met je eigen hart. Klaarkomen is soms erg lekker, maar soms voelt het ook niet goed omdat je het gevoel hebt dat je lichaam geen ‘levende fluit’ was en dat je niet bent gekomen tot ware intimiteit. Als niet-pseudomannelijke man in emotionele ontwikkeling kun je dan maar beter niet klaarkomen, aldus dit artikel. Wist jij dat, dat je ook wel eens niet kunt klaarkomen?”
“Nee dat wist ik niet,” zeg ik, “maar mag ik het blad nu ook eens bekijken?”
“Nee, bij nader inzien niet,” zegt Bleeker, “ik ga het inpakken voor Marina, voor dat we het onderschijten van de lach en het vies wordt. Ik wed dat ik Marina, nadat ik haar dit blad heb gegeven, nooit meer zal aankunnen. Goed voor mijn emotionele ontwikkeling!”
Ronald Giphart