de Volkskrant 27 juni 2008
Het was een vrijdagavond en in het restaurant zaten veel zwijgende echtparen. Verderop zagen mijn vriend en ik twee jonge vrouwen, die met hun uitbundige gegil de aandacht trokken. Ik kon hun gesprek niet horen, maar mijn fantasie was gewekt. Thuis aan mijn schrijftafel hoorde ik het ene meisje zeggen: ‘Ik denk dat ik bozer en jaloerser zou zijn als mijn vriend met een andere vrouw uit eten zou gaan, dan als hij met haar zou vrijen. Gepassioneerd met een vreemde dineren: dat lijkt me pas overspel. Niet dat stomme gezwijg.’
‘Marcel en ik gaan zo vaak met elkaar uit eten, en vaak zwijgen we’, antwoordde haar vriendin. ‘Maar helemaal niet omdat we ongelukkig zijn. In het dagelijks leven moet je met iedereen praten, behalve met degene bij wie je je werkelijk vertrouwd voelt.’
‘Droom lekker verder. Uit eten gaan in een chique tent heeft niets te maken met samen zwijgen. Het is voorspel, en iedereen die het weet. Toen we nog op de savanne woonden, versierden onze voorvaders onze voormoeders met een struifvogelkluif of prehistorische carpaccio. Wij laten ons verleiden door tartaar van Simentaler-ossenhaas met vacche Rosse-parmezaan, schuim van eidooier en geweckte wintertruffel. Ken je de film La Grande Bouffe? ‘Daarin schreeuwt een prostitué tegen vier mannen die zich willen doodeten: ‘Waarom eten jullie eigenlijk als je geen honger hebt?’ Datzelfde geldt voor al die stellen hier. Waarom dit voorspel van truffels en oesters als jullie niet opgewonden meer kunnen worden? Ik zou het de mensen wel willen toeschreeuwen.’
Ze gaat staan en tikt uitdagend tegen haar glas.
‘O nee! Je gaat niet weer een zaal toespreken. En geen When Harry Met Sally-act.’
‘Mag ik even uw aandacht? Pardon! Staat u mij toe iets te zeggen? Natuurlijk hoopt iedereen dat hij ooit ‘die ene’ zal vinden, die ene vrouw, die ene man, die ons leven zin geeft, ons alles biedt wat wij nodig hebben en die wij op onze beurt kunnen laten zwemmen in een stuwmeer van hartstocht. Maar dan heb je elkaar gevonden, en dan? Kijk naar jullie! Kijk hoe jullie erbij zitten…’
‘Ga nu weer zitten. Dat was een mooie speech.’
‘Iedereen, ik herhaal, iedereen laat zich – al dan niet in gedachten – wel eens animeren door de charmes van ‘een ander’. Mijn advies: maak er geen zaak van. U heeft allen zoveel liefde in u, maar het komt er niet uit! Ik zie daar een echtpaar dat al een half uur hersendood zit te zwijgen. En daar zitten twee geliefden overduidelijk aan anderen te denken… En dat stille paar daar!’
Ze kijkt om zich heen.
‘Waarom gaat u, meneer, niet naast die mevrouw zitten? En u wisselt ook van plaats. En u, mevrouw, kruipt gezellig op de schoot bij… de mevrouw naast u. Dat wilt u toch? We zien het wel!’
Begeesterd staat nu ook haar vriendin op.
‘Ik heb nog een veel beter idee. We vragen aan de maître of hij de deuren op slot wil doen.’
‘Juist! Deuren op slot! Gordijnen dicht! Koks erbij. Obers in de zaal. Eten op tafel. Champagne in de koelers! Ons eigen grande bouffe. We schuiven de stoelen bij elkaar. Niets ordinairs, maar liefde en passie in de praktijk. Wat let ons? We zijn volwassen mensen. We weten wat we willen. Liefkoos! Bemin! Adoreer! Onstuim! Ontdek! Verras elkaar! Heb lief! Geniet! Dans! Eet! Dit wordt een avond om snel en nooit meer te vergeten!’
Martin Bril is afwezig, hij wordt vervangen door Ronald Giphart