Oude website, 24 oktober 2000
Het is dinsdag 24 oktober 2000, ik zit op de stoel van de directeur van uitgeverij Podium, Joost N., achter een computer te typen. Links voor me zie ik mijn vaste redacteur Tom H. geïrriteerd met zijn schoen schuifelen, naast me kijkt de office manager Emmelie M. heel bezorgd en achter me staat redacteur Janneke S. (die verantwoordelijk is voor deze zijde) met een pistool tegen mijn hoofd. Ik moet namelijk vandaag een inleidende tekst voor deze pagina schrijven, een klusje dat ik nu al weken heb geprobeerd uit te stellen. Waarom een zijde, heb ik al die tijd geroepen. Waarom een flikkerende peperdure kleurenfolder voor mensen die eigenlijk gewoon boeken horen te lezen? De medewerkers van Podium vonden dit achteruitstrevend-conservatieve onzin. Internet heeft de toekomst. Internet is interactief. Internet is een Rijk der Ongekende Mogelijkheden. Je móét als schrijver een zijde hebben. Niet alleen de wanhoopsscribenten die bij gewone uitgevers geen boeken gepubliceerd krijgen, kunnen op het net hun jostiband-achtige taalverspilling kwijt, maar ook de echte schrijvers moeten tegenwoordig digitaal. Harry Mulisch heeft een plek, dus jij ook.
Janneke S. drukt de loop van haar pistool nog iets fermer in mijn nek. ‘Je gaat de bezoekers van deze pagina nu welkom heten,’ bijt ze me toe. ‘Je gaat vriendelijk doen en als een marktkoopman je werk aanprijzen.’
Goed, de sfeer op uitgeverij Podium is wat gespannen. Dat komt omdat volgende week mijn nieuwe roman Ik omhels je met duizend armen verschijnt en iedereen een beetje moe wordt van mijn epileptische, allesbesmeurende angstaanvallen.
‘Maar ik ben zo bang dat mensen uren verspillen met het rondhangen op duffe zijdes, terwijl ze ook aangenaam kunnen verdwalen in boeken, mijn boeken,’ werp ik tegen, maar Janneke is onverbiddelijk.
Terwijl het koude staal bijna mijn schedel plet, typ ik: ‘Hallo lieve mensen, leuk dat jullie de moeite nemen hier even te komen kijken. Ik zie veel toekomst in dit medium. Mag ik jullie vragen dat jullie na het bezoeken van deze en tientallen andere zijdes met geweldig interessante informatie, een van mijn boeken leest en eventueel zelfs koopt? Lezen, dat is namelijk surfen in je hoofd. Veel plezier!’
Het geluid van mijn laatste punt valt samen met het geluid van de vergrendeling van Janneke S.’ moordwapen.
Ronald Giphart
(jrg 1/1)