Zo maak je de beste lasagne

AD Magazine, 11 april 2018

Om deze foto’s te kunnen gebruiken, neem contact op met Shody Careman & @careman_fotografie

We schrijven 1988. In Nederland droegen we getoupeerd Adam Curry-haar en iedereen was gehuld in veelkleurige tenten met schoenendoosgrote schouderstukken.

Ik studeerde Nederlands en behoorde tot een hecht eenkennig studiegroepje dat elke dinsdagavond bij elkaar kwam, steeds bij iemand anders. We noemden ons ‘de lasagneclub’ omdat we drie jaar lang zonder uitzondering lasagne maakten en geen enkele behoefte hadden aan iets anders. Allemaal deden we mee aan de eeuwigdurende lasagnecompetitie: wie maakte de lekkerste variant?

Kant-en-klaarmix

Natuurlijk waren er studiegenoten die lasagne bereidden met behulp van een kant-en-klaarmix, maar die was niet te nassen. Er waren ook avonturiers die dezelfde mix gebruikten en daaraan ingrediënten toevoegden. Dat ging soms goed, maar nog veel vaker mis.

Zo was ik de uitvinder van een lugubere ‘bietenlasagne’, met reepjes rode biet tussen de pastabladeren en bereid met rode wijn in plaats van water. Zelf was ik tevreden over mijn bijdrage aan de wereldgastronomie, maar mijn studiegenoten hingen vaak met maagepilepsie boven de pot als ik had gekookt. Ik probeerde mijn variant te vervolmaken, wat jammerlijk mislukte.

Vleesbrij

Nu bestaat lasagne al sinds de middeleeuwen, waar er in Italië meerdere varianten bestonden, sommige volgestopt met ingrediënten (bieten hoorden daar niet bij), andere lijkend op de lasagne zoals wij die heden ten dage nog eten: met een dikke vleesbrij en een witte saus.

Uiteindelijk bleek voor onze club de lekkerste lasagne te komen uit… Zwitserland. De winnaar van onze competitie was namelijk een meisje genaamd Regine, dat au pair in Zwitserland was geweest, en daar voor een gezin had moeten koken. Bij de bereiding haalde ze een knoflookteen langs de wanden van haar ovenschaal, gebruikte ze meerdere Zwitserse kaassoorten en maakte ze een bechamel gemengd met geraspte kaas.

Verslaafd

Na aandringen wist ik Regines recept te bemachtigen en een paar jaar ben ik verslaafd geweest aan het eeuwenoude gerecht. Tegenwoordig eten we het bijna nooit meer, want mijn vrouw en kinderen malen er niet om.

Heel soms schiet me zomaar het clublied van onze oude studiegroep te binnen, dat we zongen als we bij elkaar zaten. Op de wijs van het voetballied van André Hazes hadden we tekst ‘Wij houden van Oranje’ aangepast tot: ‘Wij houden van lasagne.’ Met weemoed denk ik terug aan die lasagnejaren.

Regine heeft beloofd haar gerecht deze zomer te maken voor onze oude studiegroep. Hier alvast mijn versie.

Recept

Voor 4 personen
2 uien, gesneden
6 tenen knoflook, geperst
olijfolie
400 g rundergehakt (of vega gehakt)
2 el gedroogde basilicum
2 takjes verse basilicum
1 el gedroogde oregano
3 el gehakte peterselie
1 el gedroogde marjoraan
1 el paprikapoeder
1 dessertlepel sambal badjak
2 el palmsuiker
140 g tomatenpuree
2 blikken gepelde tomaten
1 pak tomato frito
voorgekookte lasagnevellen
300 g geraspte kaas
75 g boter
75 g bloem
400 ml melk
zout en peper

Fruit uien en 4 teentjes knoflook in olie. Voeg tomatenpuree toe en verwarm al roerend. Doe het gehakt erbij, laat dit rullen, en voeg alle kruiden, sambal en palmsuiker toe. Laat alles onder een deksel sudderen. Verwarm de oven voor op 180 graden. Smelt boter en voeg bloem toe tot een stopverfkleurige bal ontstaat. Giet beetje bij beetje melk toe en roer. Als de bechamelsaus vloeibaar is, doe 200 gram geraspte kaas, twee teentjes knoflook, zout en peper erbij. Goed doorroeren. Vet een ovenschaal in en leg de lasagnevellen op de bodem. Begin met een laagje kaassaus, daaroverheen de gehaktsaus. Hierna weer vellen, kaassaus en gehaktsaus. Strooi als alle vellen in de schaal zitten 100 gram geraspte kaas over de lasagne. Dek de schaal af met aluminiumfolie en plaats deze in de oven. Na 25 tot 30 minuten folie verwijderen en nog 20 minuten verwarmen.