50 Nudes
De drie stukken geschreven door Ronald Giphart:
De rots [Kunstwerk van George Segal]
Vijftien jaar geleden waren ze toevallig samen op deze van God verlaten plek. Nu is ze zevenendertig: geen meisje meer, maar nog geen vrouw. Ze wacht op hem in de afgelegen baai op de manshoge rots waar ze voor het eerst zoenden tegen de eenzaamheid. Verbaasd roept hij haar naam, want hij is ervan uitgegaan dat ze niet zou opdagen. Destijds was het ondenkbaar dat zij ergens op tijd verscheen, laat staan dat ze eerder aanwezig was dan degene met wie ze had afgesproken. De menselijke geest kan in een halve seconde jaren overbruggen. Haar haar is donkerder en korter, maar nog niet helemaal afgeknipt zoals bij de meeste vrouwen die kinderen hebben gekregen. Ze heeft meer gewicht, en dat oogt – hoewel hij zich voorneemt haar dat nooit te zeggen – beter dan haar magere jongevrouwenlichaam dat hij zich herinnert van hun maanden samen.
Ze lacht hem toe en springt min of meer vrolijk van de rots. Op zijn beurt zet hij zijn weekendtas naast zich op de keien, en doet snel een paar stappen in haar richting, een handeling die geïnspireerd zal zijn door filmscènes waarin oude beminden elkaar na een lang leven weer terugzien. Ze kussen, omhelzen elkaar net te lang, en zuchten. Ze kijkt in zijn ogen, zoent hem op zijn mond en langzaam legt ze haar hoofd op zijn schouder. Vijftien jaar geleden hadden ze bij dezelfde rots in dezelfde baai gekeken naar dezelfde zee met dezelfde golven in hetzelfde wurgende ritme – en was alles anders.
Zij-mij [kunstwerk van Eric Fischl]
De-zon-scheen-op-de-maan-de-maan-scheen-op-ons-wij-hadden-elkaar-ontmoet-op-een-terras-in-gezelschap-van-anderen-die-gedurende-de-avond-allen-waren-verdwenen-toen-het-etablishement-sloot-drentelden-we-om-elkaar-kwam-het-er-niet-van-om-naar-haar-of-mijn-appartement-te-gaan-het -was-te-vroeg-in-de-nacht-en-veel-te-broeierig-zwalkten-we-door-de-nacht-doelloos-maar-vastberaden-tot-we-aan-de-rand-van-de-stad-Iangs-een-oud-openIuchtzwembad-Iiepen-dat-het-jaar-daarop-door-de-gemeente-zou-worden-gesloopt-hoe-simpel-de-inbraak-ik-maakte-van-mijn-in-elkaar-gevouwen-handen-een-stijgbeugel-tilde-haar-over-het-roestige-hek-er-zelf-achteraan-te-klimmen-zo-verkenden-we-in-het-donker-samenzweerderig-de-grasvelden-van-het-verlaten-zwemparadijs-verlepte-speelweide-gebutste-klimmuur-tot-we-een-van-de-verweerde-baden-zagen-zij-erheen-rende-om-de-temperatuur-van-het-water-te-voelen-die-enorm-meeviel-omdat-we-zo’n-Iange-plakkerighete-zomer-achter-de-rug-hadden-voor-ik -het-begreep-had-ze-zich-uitgekleed-haar- kleren-wiId-weggeworpen-in-het-gras-was-ze-in-het-bad-gedoken-met-een-klein-gilletje-vlak-voordat-haar-handen-het-vaalgroenogende-water-raakte-waarna-ik-in-gloedvolle-afwachting-keek-naar-het-naakte-Iichaam-van-een-vrouw-in-een-zwemparadijs-op-de-slooplijst-de-zon-bescheen-de-maan-bescheen-haar-zij-mij.
Vae soli [kunstwerk van David Montgomery]
Kunst is een gift van de ene eenzame aan de andere. Er ligt een naakte vrouw in een woest kustlandschap. Ze moet zich hebben uitgekleed en op aanwijzingen van de kunstenaar in een pose zijn gaan liggen. ‘De Vrouw, weldadige bron van alles, neergevleid in het onverzettelijk onstuimige van de Natuur.’ Of: ‘De tijdelijkheid van het leven en het eeuwig levenloze samen in één beeld.’ Waren de fotograaf en zijn model alleen bij het schieten van hun foto’s, of vergezeld van assistenten, belichters en stylisten? Voor de eenzame is het een prettiger idee dat zij & hij getweeën waren, in een verder ongerept gewest. Heeft de fotograaf begeerlijke gevoelens gehad, kijkend naar de blote kracht van zijn model? Heeft de vrouw de kliffen verwarmd? Dacht ze: ik vind het prima om hier naakt als de stenen te poseren, maar ik wou dat hij zijn camera eens weglegt om me een keiharde beurt te geven? Heeft hij zich afgetrokken en zijn zaad over haar heen gespoten, al was het slechts in gedachte? Wie bespiedt of laat zich bespieden zonder te denken aan hartstocht en wellust? Wat hebben het model en de fotograaf gedaan toen het kunstwerk eenmaal was ontstaan? Zij moet naar haar opgevouwen kleren zijn gelopen en zich hebben aangekleed; hij zal zijn negatiefrollen hebben beschreven en opgeborgen in een fototas. En toen ze beide klaar waren, zijn ze bij elkaar gaan staan. De klus was geklaard, het beeld vastgelegd.
Samen zijn ze terug naar zijn auto gelopen, twee eenzamen in een grote dorre leegte.
Eind.
Verzamelen is emotie. Een paar jaar geleden, toen ik begon met deze specifieke collectie van vrouwelijke naakten vanaf het einde van de negentiende eeuw, had ik niet gedacht wat voor emotionele aangelegenheid het verzamelen van deze werken zou worden. Het was al langer een droom van mij om vijftig kunstenaars met verschillende inzichten, tijdgeest, materiaalkeuze, soms elkanders bekenden, soms elkanders tegenpolen, bij elkaar te brengen. De motieven van verzamelaars lopen vaak sterk uiteen. Voor mij gold het om een inzicht te verkrijgen in de ideeën en denkbeelden van individuele kunstenaars over de afgelopen honderd jaar, specifiek met betrekking tot een van de meest “gebruikte” onderwerpen in de kunstgeschiedenis: De naakte vrouw. Daarnaast is het mijn opinie dat kunst een dieper inzicht in het leven geeft: door de werken zelf, maar ook zeker door de emotie en de diepgang van werken met anderen te delen. Dit levert weer nieuwe denkbeelden op. Het verzoek aan achttien Nederlandse schrijvers hun gevoel neer te schrijven over de collectie was er daar een van. Het lijkt er bijna op dat door dit samenspel van beeldende kunst met literatuur er een nieuw “kunstwerk” is ontstaan. De collectie zelf is erg specifiek en subjectief. Bij het selecteren is niet alleen gekeken naar de werken maar ook naar de kunstenaars en de schrijvers. Uiteindelijk is er een collectie ontstaan die Warhol samenbrengt met Cézanne, Metzinger met Toorop, Balkenhol met Montgomery en Segal met Maillol. De werken en teksten die volgen spreken voor zich en gaan nu weer een eigen leven leiden. Het boek moet uitnodigen tot nieuwe discussies en overpeinzingen. Guus Berting heeft een belangrijke rol gespeeld bij de keuze van de kunstwerken en daarmee ook bij de totstandkoming van dit boek, zodat aan hem speciale dank is verschuldigd. Zurich, december 2007
Titel: 50 Nudes
Sub Titel: Een privé collectie onthuld
ISBN: 9789086901579
Jaar: 2008
Druk: 1ste
Uitgever: Veenman Publishers/Gijs Stork
Pagina’s: 217
Deze publicatie is tot stand gekomen door bemiddeling van Sebes & Van Gelderen te Amsterdam, zie ook www.boekeenschrijver.nl
Samengesteld: Guus Berting en Paul Sebes
Productie: Veenman Publisher/Sebastiaan Hanekroot
Drukwerk: Veenman Drukkers, Rotterdam
Fotografie kunstwerken: Pieter de Vries
Fotografie schrijvers (Ronald Giphart): Chris van Houts fotografie, Amsterdam
Afmetingen: 21 x 220 x 295 mm
Gewicht: 2,04 kg
Type: Hardcover
Ontwerp:
- Gerrit de Swart, Black Design, Oosterwijk
- Guus Berting, Zandvoort
DTP: Gerrit de Swart, Black Design, Oosterwijk in samenwerking met Rudy Barten, The Big Hand, Beusichem
Inhoud:
- Manon Uphoff – Hulda Hakon
- Gerrit Komrij – Vanessa Beecroft
- Maarten ’t Hart – Paul Delvaux
- Jessica Durlacher – Maria Gamundi
- Tessa de Loo – Lucio Fontana
- Tommy Wieringa – Moise Kisling
- Heere Heeresma – Constant Permeke
- Leon de Winter – Leo Gestel
- Doeschka Meijsing – Ossip Zadkine
- Connie Palmen – Marino Marini
- Gerrit Komrij – Raoul Dufy
- Battus – Francis Picabia
- Simon Vinkenoog – Corneille
- Ronald Giphart – George Segal
- Jessica Durlacher – Andre Lhote
- Heere Heeresma – Valerio Demarchi
- Gerrit Komrij – Joop Liesker
- Simon Vinkenoog – Mel Ramos
- Tessa de Loo – Suzanne Valadon
- Joost Zwagerman – Marlene Dumas
- Tommy Wieringa – George Grosz
- A.F.Th. van der Heijden – Daphne du Barry
- Simon Vinkenoog – Marcel Gromaire
- Cees Nooteboom – Thomas Ruff
- Tommy Wieringa – Staphan Balkenhol
- Cees Nooteboom – Helmut Newton
- Leon de Winter – Sam Francis
- Connie Palmen – John de Andrea
- Marcel Moring – Emile Bernard
- Manon Uphoff – Nan Goldin
- Hugo Brandt Corstius – Jan Toorop
- Heere Heeresma – Rafael Navarro
- Adiraan van Dis – Sierk Schroder
- Joost Zwagerman – Karel Appel
- A.F.Th. van der Heijden – John Currin
- Doeschka Meijsing – R.B. Kitaj
- Cees Nooteboom – Francesco Clemente
- Manon Uphoff – Luciano Castelli
- Marcel Moring – David LaChapelle
- Adriaan van Dis – Jan Sluijters
- Doeschka Meijsing – Emile-Othon Friesz
- Maarten ’t Hart – Jean Metzinger
- Leon de Winter – Tom Wesselmann
- Connie Palmen – Aristide Maillol
- H. Brandt Corstius – Giacomo Manzu
- Adriaan van Dis – Lovis Corinth
- Ronald Giphart – Eric Fischl
- Joost Zwagerman – Andy Warhol
- A.F.Th. van der Heijden – Paul Cezanne
- Ronald Giphart – David Montgomery