Foodies, april 2016
Mijn vrouwen ik publiceerden vorig jaar ons gezinskookboek Vurrukkulluk en sindsdien heeft vooral mijn vrouw de smaak te pakken. Onlangs tekende ze het contract voor haar eigen kookboek, een mijlpaal die ons huis sindsdien een nucleaire gloed heeft gegeven.
Haar boek gaat Wereldbroodjes heten, en dus volgt ons gezin haar in haar mondiale zoektocht naar broodjes, naar de ideale bahn mi (een Vietnamees stokbrood met Franse invloeden), de ultieme Sabich (een lekkernij van Joodse Irakezen), overheerlijke Arepa’s (Latijns-Amerikaanse rnaïsbroodjes), BLTs (bacon, lettuce, tomato), broodjes bakkeljauw en tientallen andere b.b.b.’s (bijzondere belegde baksels).
Een broodje dat al een paar keer door mijn vrouw is bereid is de zogenoemde po’ boy, een gerecht dat onlosmakelijk is verbonden aan de vibrerende stad New Orleans. Jaarlijks wordt daar het Po-Boy Preservation Festival gehouden, ter ere van de al bijna negentig jaar oude signature dish.
Tijdens het festival vertellen mensen verhalen over de roemruchte geschiedenis van de po’ boy, die volgens de overlevering te maken heeft met de Great Depression van de jaren dertig van de vorige eeuw. New Orleans werd overspoeld met straatarme boeren uit de binnenlanden, onder wie Benny en Clovis Martin uit het landelijke Louisiana. Ze werkten als tramconducteurs, maar toen de crisis toesloeg kwamen ze zonder werk. Om in hun levensonderhoud te voorzien openden ze een kleine broodjeszaak, waar ze een culinaire ontdekking deden. Ze namen knapperige Franse baguettes, sneden deze over de lengte door en belegden de stokbroden met etenswaar als gekookte aardappels, tomaten, gefrituurde garnalen, oesters, softshell-krab of rosbief, waarna ze alles overgoten met het belangrijkste ingrediënt: vette jus.
Het verhaal gaat dat in 1929 tramconducteurs staakten voor betere arbeidsvoorzieningen. Om hun voormalige collega’s te steunen boden de gebroeders Martin gratis maaltijden aan. Iedere keer als een staker hun broodjeszaak binnenkwam grapten de broers, met hun Louisiaanse tongval: “Here comes another po-boy!” Oftewel: hier komt weer een arme jongen. De naam po’ boy werd na verloop van tijd synoniem voor de broodjes die de stakers kregen. Inmiddels heeft de po’ boy Amerika veroverd, in vele varianten. Ook President Obama is dol op arme jongens. Er is zelfs een Vietnamese po’ boy, die weer verdomd veel lijkt op de al eerder genoemde bahn mi, maar voor meer daarover moet u bij mijn vrouw zijn.
Het recept voor shrimp po’ boy vind je op foodiesmagazine.nl