Dit recept komt uit kookboek De wereld thuis (2020).
Soort gerecht: bijgerecht (v)
Land van herkomst: Italië
Aantal personen: 4
Bereidingstijd: 30 minuten
INGREDIËNTEN:
BEREIDINGSWIJZE:
Breng een pan water aan de kook en kook de bleekselderij 5 minuten, giet af en zet weg.
Verhit wat olie in een pan met dikke bodem en bak op hoog vuur de aubergineblokjes, in twee porties, lichtbruin. Dit duurt per portie ongeveer 5 minuten. Schep de aubergine uit de pan en laat uitlekken in vergiet.
Fruit de ui ongeveer 5 minuten in dezelfde pan, voeg eventueel wat extra olie toe. Voeg de bleekselderij, de olijven, de kappertjes, de tomatenpassata, de azijn, de suiker en de chilivlokken toe. Breng zachtjes aan de kook en doe dan de aubergine erbij. Warm het geheel goed door, breng op smaak met peper en zout en strooi de verse kruiden over de caponata.
Je kunt het gerecht warm of koud eten en het is heel lekker bij een mooie Italiaanse borrelplank of gewoon op je boterham.
WAAR TIJD EN EEUWIGHEID ELKAAR ONTMOETEN
Het veelkleurige aanbod van ingrediënten, de overweldigende geuren en de geluiden van schreeuwende verkopers (vucciria betekent letterlijk rumoer) komen op het doek prachtig samen.
MASCHA EN IK HADDEN EEN PAAR VRIJE KINDERLOZE DAGEN EN DUS boekten wij een weekje Palermo, een zeer tot de verbeelding sprekende stad op het al even tot de verbeelding sprekende eiland Sicilië. Een lange lijst volken heeft er ooit de dienst uitgemaakt: Grieken, Romeinen, Byzantijnen en daarna Arabieren, die op hun beurt werden verjaagd door Noormannen, die na bijna anderhalve eeuw het pad ruimden voor Duitsers en daarna kwamen Fransen, gevolgd door Spanjaarden, en ál die verschillende volkeren en culturen lieten hun sporen na, met als gevolg dat het eiland heden ten dage een smeltkroes is van invloeden, bouwstijlen en vooral: smaken.
Dat was eigenlijk ook de reden dat we voor Palermo hadden gekozen, en dat had weer te maken met onze keuken. Al sinds we in ons huis wonen hadden we een lege keukenwand, en het werd tijd om daar na al die jaren eindelijk iets moois op te hangen. We vonden een reproductie van La Vucciria, een beroemd schilderij van de Italiaanse schilder Renato Guttuso. Het origineel hangt in Palermo, en dat was te duur om aan te schaffen, maar een reproductie (die uit China moest komen) was zo besteld.
La Vucciria (1974) is een prachtige bonte en vibrerende afbeelding van een eeuwenoude voedselmarkt in het middeleeuwse centrum van Palermo. In zijn schilderij heeft Guttuso geprobeerd om de geest van de wijk La Vucciria te vangen: het veelkleurige aanbod van ingrediënten, de overweldigende geuren en de geluiden van schreeuwende verkopers (vucoiria betekent letterlijk rumoer) komen op het doek prachtig samen. Een fijn funfactje is dat de schilder niet alleen zichzelf heeft vereeuwigd, maar daarnaast zijn vrouwen – misschien hield hij van gevaarlijk leven- in een andere hoek ook zijn minnares.
Toen de reproductie in onze keuken hing ontstond het plan om het originele doek te gaan bezoeken. In Palermo zelf dus. Wat is er mooier dan om een schilderij te zien zoals de schilder het bedoelde? En dus boekte Mascha – voor slechts 110 euro per nacht – een vervallen maar prachtig oud marmeren paleis uit de Spaanse tijd, midden in het centrum van Palermo, vlak achter La Vucciria.
Nou, we begrepen wel waarom Guttuso deze plek had willen schilderen, want in La Vucciria ontmoeten tijd en eeuwigheid elkaar. Overdag valt het er nog wel mee, maar vanaf een uur of acht ’s avonds komt de markt – een verzameling smalle steegjes en één klein pleintje – groots tot leven. Er wordt gehandeld, gedronken, geflaneerd, geslenterd en er wordt vooral veel gekookt en gegeten, op straat tussen de mensen.
Na er een avond tot laat te hebben vertoefd, togen we de volgende morgen monter naar het Palazzo waar het doek van Guttuso werd tentoongesteld. Althans, dat dachten we. Helaas bleek het schilderij nét te worden gerenoveerd en was het tijdelijk niet voor publiek te bewonderen. Hadden wij weer: helemaal naar Palermo voor een schilderij dat er niet hing. Gelukkig konden we weer terug naar de markt zelf, oftewel naar la cosa vera.