FNV Magazine, #3 2017
In mijn bus lag een vriendelijke brief van mijn collega Peter van der Aa, die jarenlang als redacteur van vele FNV-uitgaven werkte en inmiddels zzp-schrijver is. In zijn brief vertelde hij over de biografie die hij onlangs publiceerde over de illustere Jaap van der Linden: ‘Geen stuiver van de lommerd’ (2017, uitgeverij Boekscout). De ondertitel van zijn boek luidt ‘de biografie van een vakbondsman’, en dat is natuurlijk precies wat Van der Linden was: een vakbondsman van de oude stempel, zoals Herman Bode en Jaap van de Scheur, die als actievoerder en stakingsleider stem gaven aan de rode strijd tegen de verdrukking en het kapitaal.
En dat ‘stem gaven’ mogen we letterlijk nemen: Jaap van der Lindens timbre klonk als een oudtestamentisch oordeel, of zoals de Volkskrant ooit schreef: hij had een stem ‘als een roestige betonschaar, die de woorden als krakende wagens met snerpende wielen naar buiten liet rollen’. Vakbondsleiders als Van der Linden, die ‘met zijn poten in de bagger stond’, lijken niet meer te worden gemaakt.
Zijn biografie leest als het enerverende verhaal van de maatschappelijke en sociale botsingen die Nederland en de rest van de wereld hebben gevormd. Van der Linden heeft een bevlogen leven achter de rug, dat begon als spruitjesplukker in de Hoeksche Waard.
De brief die Peter van der Aa mij stuurde ging over de tijd dat Jaap in Dordrecht actief was bij de NVV-jongerenorganisatie Jonge Strijd, waar hij voor het partijblad ‘Op de bres’ vaak samenwerkte met een man over wie ik mijn eerste bijdrage aan dit blad schreef: Mijn vader.
Tot mijn verdriet heb ik niet meer de gelegenheid gehad hierover met Jaap van der Linden te mogen spreken, want bij overleed op 13 mei jongstleden op 81-jarige leeftijd. Gelukkig is er nog zijn biografie om zijn geest Ievend te houden.