De Volkskrant, 19 januari 2011
Volgens mijn zoon – ik heb het niet gecheckt, dus als ik lieg, lieg ik in commissie – denken Aboriginals dat mensen in hun dromen alvast bezoekjes mogen brengen aan hun eeuwige naleven. Dit is er de reden van dat mijn kinderen dromen zeer serieus nemen.
Aan de eettafel vertellen ze vaak wat zij die nacht in de veeldimensionale bioscoop achter hun ogen hebben meegemaakt. Van volwassenen vind ik dat onuitstaanbaar. Niets saaiers dan de vrouw die een dinertje terroriseert met geëmmer over haar droomverzinsels en de duiding die ze eraan probeert te geven (‘die rectaal ingebrachte markeerstift staat dus symbool voor de rottijd die ik probeer weg te drukken’).
Maar goed, de dromen van mijn kinderen zijn hors irritation. Vorige week vertelde mijn dochter dat ze er die nacht achter kwam dat ze tijdens een spreekbeurt plotseling naakt voor de klas stond. Haar klasgenoten hadden niet door dat zij geen kleren aanhad, maar zij raakte in paniek. Voor mijn vrouw was deze droom zeer herkenbaar, ook zij komt zich ’s nachts regelmatig tegen terwijl ze winkelt bij de Bijenkorf, zonder iets om het lijf.
Samen met mijn dochter heb ik gegoogled wat het zou kunnen betekenen. De droom blijkt een klassieker. Volgens gespecialiseerde sites zijn er tientallen verklaringen voor. Schaamte voor iets dat verborgen moet blijven. Angst om te worden ontmaskerd voor iets dat men voorwend te zijn.
Ik droom nooit dat ik ergens onverwachts naakt blijk te zijn. Althans, tot voor gisteren.
Het zal zijn omdat we het er tijdens de ontbijttafel uitvoerig over hebben gehad. Voor mijn werk moest ik het NOS-Journaal presenteren, een opdracht die mij volkomen logisch leek. Na afloop belde ik mijn vrouw vanuit de studio hoe het was gegaan. Over de manier waarop ik het nieuws las had ze niets op te merken, zei ze, maar ze vond het wel raar dat ik geen kleren aan had gehad.
Op dat moment keek ik naar mezelf: ja hoor, bloot tot aan mijn voetzolen. Zittend op mijn naakte togus had ik die autocue voorgelezen, over WikiLeaks en de toestand in Tunesië.
Waarom had iemand van de regie me dat niet even gezegd? Waar was Hans Laroes toen ik hem nodig had?
Vanmorgen, weer wakker, zocht ik opnieuw naar de symbolische betekenis van mijn nachtleven. Googleënd vond ik dat ‘naakt nieuwslezen’ helemaal niet zo bijzonder is als het lijkt. Er is zelfs een internetsite die dagelijks een nieuwsbulletin uitzendt dat gepresenteerd wordt door anchorvrouwen die zich tijdens het voorlezen emotieloos uitkleden. Dat ik een droom nodig heb om daar achter te komen.
Het Canadese NakedNews.com (‘a program with nothing to hide’) blijkt al meer dan tien jaar te bestaan. ‘Don’t let the word ‘naked’ fooI you, we are serious about the news’, legt een schaars geklede vrouw in het introductiefilmpje uit. Time Magazine schreef over de zender: ‘The best international coverage this side of the BBC.‘
Er zijn afsplitsingen van de zender, onder andere in Italië en Japan. Dat laatste land kende zelfs een tijdje een nieuwsbulletin met een naakte doventolk. Dat spreekt tot de verbeelding. Als het niets wordt met naakt nieuwslezen, kan ik mij vanavond in mijn droom altijd nog specialiseren in blote gebarentaal.