Opzij

By hans, 30 december 2020

Illustratie: Anki Posthumus

Column van Ronald Giphart: Jong en bleu

Als Harry Mulisch de personificatie is van de Tweede Wereldoorlog (zoals hij zelf ooit heeft geschreven), ben ik de personificatie van de seksuele revolutie. Mijn ouders, beiden van voor de oorlog, kwamen uit verschillende vaderlandse zuilen: mijn opa van vaders kant was een niet al te rijke linkse meneer van een socialistische krant en mijn opa van moeders kant was een gefortuneerde rechtse meneer met een stadsmanege. Het fortuin van mijn opa kwam echter niet alleen van hemzelf, want zijn vrouw (mijn oma) was een van de eerste jonge vrouwelijke ondernemers van Nederland. Als eigenaresse van een grote hoedenwinkel was ze al voor de oorlog financieel onafhankelijk van haar man, wat voor mijn moeder haar leven lang een inspiratiebron is geweest en zelfs reden om de politiek in te gaan.

Mijn ouders gingen begin jaren zestig nogal bleu het huwelijk in. Zij woonden in een net opgeleverd rijtjeshuis van een nieuwbouwwijk in een middelgrote groeigemeente in Zuid-Holland, en daar werd het product van hun liefde geboren, als eerste in een reeks van twee. Dat was in 1965, aan de voornacht van de seksuele ontluiking van Nederland. Mijn ouders waren, meegolvend op de hormonen van de tijd, lid geworden van de NVSH, de ANWB voor seksueel-actieven, en ze droegen dit met verve uit.

Er werd bij ons thuis nooit moeilijk over seks gedaan (en hoewel je het als kind natuurlijk altijd honderd procent anders hoort te doen dan je ouders, zal ik mijn kinderen wat seksualiteit betreft exact zo proberen groot te brengen). De voorlichtingsbladen slingerden bij ons thuis door het hele huis, er lagen Zweedse fotoboeken van opgewekte naakte mensen ter inzage en in de kunstwerken aan de muur werd niet moeilijk gedaan over een tepel meer of wat schaamhaar minder, al waren er weinig puur pornografische afbeeldingen te vinden – de foto’s in de Sekstant waren allemaal erg artistiek en zag je eens een kut of een lul dan was het beeld bewogen en de korrel enorm groot, en iedereen op die foto’s glimlachte altijd erg politiek verantwoord (ik heb weinig vrouwen zo zien glimlachen tijdens het neuken).

De seksuele revolutie was volgens mij niet (zoals de stelling in het Opzij-onderzoek suggereert) uitgevonden zodat vrouwen ‘nee’ konden zeggen tegen seks, maar juist het omgekeerde: dat ze enthousiast ‘ja, graag!’ riepen. Het was mijn moeder die ons seksuele voorlichting gaf. Een keer heb ik aan mijn vader gevraagd wat een orgasme was, waarop hij me het afdoende, maar ook onvergetelijke antwoord gaf: ‘Dat is een gevoel alsof je heel, heel, heel erg nodig moet plassen, en dat je dan eindelijk mag.’

Mijn moeder wijdde veel meer tijd aan onze voorlichting. In een interview heb ik eens de grap gemaakt dat ik al van een kittelaar wist nog voor ik van
een rammelaar had gehoord, maar het was inderdaad zo dat mijn moeder het mij inhamerde: zorg ervoor dat de vrouw klaarkomt, zorg ervoor dat de vrouw klaarkomt. Als er één overkoepelende morele les uit mijn opvoeding is blijven hangen, is het dit adagium (achteraf een nogal ongelukkige opdracht, want mijn eerste grote liefde was hartstochtelijk frigide en kon, ergo, niet orgasmeren; wat ik onzin vond, want zo had mijn moeder het me niet geleerd). Ik ben overigens niet de enige bij wie mijn moeder geprobeerd heeft deze wet in te peperen: ook mijn zusje brengt de opdracht tegenwoordig in haar liefdesleven in praktijk.

Maar zoals gezegd: ik ben de personificatie van de seksuele revolutie. Maakt dat de revolutie geslaagd? Volgens het Opzij-onderzoek heeft de revolutie haar werk gedaan, hoewel ik daarentegen vrees dat we nog een lange weg te gaan hebben. De door de revolutie zogenaamd ontmantelde ‘oude vormen en gedachten’ en taboes (ik denk aan masturbatie, exhibitionisme, homoseksualiteit, veelvrijerij, pornografie) zijn heden ten dage nog steeds taboe, al denkt men vaak van niet. Vraag op een school wie er masturbeert, of vraag aan een zaal met volwassenen wie er is vreemdgegaan of wie de liefde weleens via Athene benadert (wat wil zeggen via het anale kanaal), en weinigen zullen dit volmondig beantwoorden, zoals ik tijdens lezingen heb mogen vaststellen. Volgens mij is de seksuele revolutie maar net begonnen, maar ja, ik ben dan ook nog erg jong en bleu.

End.