Ronald Giphart maakt een gekke Britse schotel

AD Magazine, 30 juni 2017

Om deze foto’s te kunnen gebruiken, neem contact op met Shody Careman & @careman_fotografie

Vorige maand was ik in Groot-Brittannië, een land dat zich de afgelopen eeuwen heeft onderscheiden met opmerkelijke gerechten en opmerkelijke namen. De afgelopen twintig jaar hebben mijn vrouw en ik voor de lol een paar van deze vreemde schotels geprobeerd te bereiden, wat niet altijd een doorslaand succes was. Scotch eggs (gehaktballen met een ei in het midden) waren prima binnen te houden, maar faggots (gekruide orgaanvleesballen in een varkensnetje) deden ons toch echt even slikken, om van de Schotse haggis (gevulde schapenmaag) maar te zwijgen.

Roly poly

En wat te denken van Stargazy pie? Daarvoor moet je wel in de stemming zijn, want de schotel bestaat uit een hartige taart waarin sardientjes zijn gestoken met de kopjes omhoog, alsof ze naar de sterren staren. Zo word je bij het aansnijden en het verorberen aangekeken door vele paren verwijtende vissenoogjes. Een Engelse lekkernij die minder confronterend is heet roly poly (een korstig broodje gevuld met gehakt of schaaldieren), maar de bereiding daarvan duurt lang.

Als nagerecht heeft mijn vrouw natuurlijk ook een keer een spotted dick gemaakt, een cake gemaakt met rozijnen en (nier)vet, overgoten met custard. Waar de naam vandaan komt, weet eigenlijk niemand, hoewel sommigen vermoeden dat dick een verbastering is van dough (deeg) of dat het verwijst naar het Duitse woord voor ‘dik’. Hoe het ook zij: omdat dick ook straattaal is voor ‘lul’ is al regelmatig geprobeerd de naam van het toetje te veranderen in spotted Richard (omdat Dick – vraag niet waarom – de Engelse verkleinvorm van Richard is). Deze pogingen zijn allemaal mislukt.

En dan is er nog toad in the hole, dat letterlijk ‘pad in het gat’ betekent. Het gaat om worstjes die in een bad van pannenkoekachtig deeg liggen. Worstjes. Geen kikkers. Waarom het gerecht dan toch zo heet, weet niemand. Toad in the hole werd in de eerste helft van de 18de eeuw populair in Engeland en de worstjes die uit het deeg omhoogkomen, zouden in de verte kunnen lijken op kikkers in een modderpoel, maar dat is een nogal onbevredigende verklaring.

Twee jaar geleden maakten we met ons gezin een familiekookboek [Vurrukkulluk], waarin we ook een paar Britse klassiekers als Welsh rabbit (een soort croque monsieur) opnamen. De pad in het gat heeft dit boek helaas niet gehaald, want vier van de vijf familieleden stemden tegen. Daarom hier de herkansing voor liefhebbers.

Recept
Ingrediënten:

150 g bloem

3 eieren

300 ml melk

1 tl fijne mosterd

2 el plantaardige olie

8 kleine varkensworstjes van goede kwaliteit

Bereiding: Zeef de bloem in een beslagkom, voeg de eieren en de melk toe en klop er een mooi beslag van. Doe er als laatste de mosterd bij en breng op smaak met peper en zout. Zet het beslag een halfuur in de koelkast. Warm de oven voor op 220 graden. Schenk de olie in een ruime ovenschaal en zet hem in de oven. Als de olie goed heet is mogen de worstjes erbij. Bak ze rondom bruin in vijf minuten. Doe de oven open en schenk het beslag rond de worstjes. Laat de schotel in ongeveer 25 minuten rijzen en goudbruin worden. Serveer er eventueel een dikke jus bij.