Dit recept komt uit kookboek De wereld thuis (2020).
Soort gerecht: Voorgerecht, borrelhap (v)
Land van herkomst: Israël
Aantal personen: 4
Bereidingstijd: 15 minuten
Groente is bij ons thuis nog wel een beetje een ondergeschoven kindje. Hoe blij waren we dan ook met het ontdekken van dit gerechtje. De sperziebonen, die alleen maar even geblancheerd worden, zijn nog heerlijk knapperig en de labneh en de geraspte citroen geven het gerecht een fijne frisheid. De boontjes doen het goed als voorgerechtje of op een mediterrane borreltafel!
Breng een ruime pan water met wat zout aan de kook, voeg de sperziebonen toe en kook 3 minuten. Schep ze over in een bak met ijswater. Meng de sperziebonen met de olijfolie, de citroenzest en zeezout naar smaak. Meng de labneh met de za’atar en smeer uit over een mooi bord. Leg de sperziebonen op de labneh en sprenkel er nog wat olijfolie over.
RIK EN DE SPERZIEBONEN
Oké, die had ik toch niet zien aankomen. Sperzieboontjes? Het schoteltje zag eruit als…tja … een schotel met sperzieboontjes. Niets mis mee, maar het bleven sperzieboontjes.
AL JAREN ZIJN WE BEVRIEND MET RIK DE JONGE, EEN CHEF DIE ACHTER de kachel staat van restaurant Madeleine in Utrecht. Ik ken bijna niemand die zo obsessief met eten en producten bezig is als Rik. Op de schamele dagen dat hij niet staat te zweten in zijn kooksauna reist hij af naar culinaire brandhaarden, om inspiratie op te doen voor nieuwe gerechten of om groepen horecaffers (zoals mensen in de horeca elkaar noemen) rond te leiden langs gastronomische hotspots. Het fijne is dat Rik vaak eerst op verkenningstocht naar zo’n stad moet en nog fijner is dat hij ons dan wel eens meeneemt.
Rik weet ongelooflijk veel van eten, veel meer dan wij ooit zouden kunnen googelen, maar zonder dat hij een betweter of kennisspuier wordt, zoals de meeste foodies of eethipsters. Hij is onze culinaire vraagbaak en ons gastronomisch geweten. Verderop in dit boek is Rik te zien op de foto (bladzijde 58).
Op een middag appte ik hem, in de hoop dat hij in de buurt was om samen te lunchen. ‘Waar zit je?’
‘Restaurant Romano, Tel Aviv’, appte hij terug, want hij was weer op pad met collega’s. Hierna stuurde hij me een videootje van een lunchtafel die bezaaid was met vele schoteltjes en kleine gerechtjes. Ik had het kunnen weten. Rik vliegt gemiddeld vier keer per jaar naar Israël, want Tel Aviv heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld tot een van de meest toonaangevende voedselhoofdsteden ter wereld. Iedere zichzelf serieus nemende culi moet ooit in Tel Aviv langs streetfoodbars en kleine restaurantjes hebben gezwalkt.
Dat succes heeft Tel Aviv mede te danken aan de uitbundigheid van het uitgaansleven en het eten op straat. Op weinig plekken in de wereld wordt het bestaan zo blij hartig en mateloos gevierd, en voedsel is daarvan een essentieel onderdeel.
Natuurlijk hebben ook de populaire kookboeken van Ottolenghi aan dit succes bijgedragen, want diens frisse huwelijk van eenvoudige mediterrane en Midden -Oosterse smaken heeft velen diep geraakt. In Nederland hebben we onze eigen Ottolenghi in de persoon van journalist en tv- kok Jigal Krant, die een paar jaar geleden het bejubelde kookboek TLV publiceerde, een liefdesverklaring aan de Tel Avivse cuisine.
‘Welk gerecht is het lekkerst?’ appte ik terug aan Rik, toen ik me had verlustigd aan de parade van gerechtjes in zijn foodporn-filmpje.
‘De sperzieboontjes,’ appte hij terug.
Oké, die had ik toch niet zien aankomen. Sperzieboontjes? Het schoteltje zag eruit als… tja … een schotel met sperzieboontjes. Niets mis mee, maar het bleven sperzieboontjes.
‘Dit zijn de eenvoudigste en tegelijkertijd beste sperzieboontjes die je in lange tijd zult eten,’ vulde Rik aan.
‘Dat geloof ik pas als je een recept geeft,’ schreef ik leep terug. Binnen tien minuten stuurde Rik me de bereidingswijze, en hij overdreef geen woord. Eenvoudig, simpel, heerlijk. We zeggen: Beteavon! Oftewel: Eet smakelijk!