Algemeen Dagblad, 22 oktober 2005
Laatste bericht uit Griekenland. Ik ben nu een week weg, maar ik heb nog geen ontwenningsverschijnselen.
Zeven dagen heb ik geen nieuws gehoord, geen kranten gelezen, geen televisie gezien. Terroristen kunnen een aanslag hebben gepleegd; er kan een vogelgrieppandemie zijn uitgebroken; Donner (of Pechtold) kan weer eens een aandoenlijke blunder hebben gemaakt; Marco van Basten en Mark van Bommel kunnen na een geheime liefdesaffaire hun verloving hebben aangekondigd – terwijl ik op het strand lag te kijken hoe mijn kinderen gillend van plezier in de branding speelden.
Heb ik iets gemist de afgelopen dagen, en dan bedoel ik niet de dagelijkse stroom interessante, maar in het aangezicht van de geschiedenis wellicht wat onbeduidende feitjes? Is er de afgelopen week iets in Nederland of de wereld gebeurd dat mijn leven blijvend zal veranderen? Ik denk van niet.
Wat er in mijn leven is gebeurd, afgezien van de vrolijke vakantiemomenten met gezin en familie, zijn de boeken die ik heb gelezen. Praktisch verstand van Theo Kars bijvoorbeeld, over hoe een gelukkig leven te leiden. Kars geeft als wenk de waan van de dag zoveel mogelijk te mijden. Actualiteiten dragen, volgens hem, geen atoom bij aan ons levensgeluk. Iets wat ik na een informatieloze week, vooralsnog volmondig kan bevestigen. ‘Nieuws’ is voor mensen die niet aan het strand kunnen liggen met een boek.