Culturele schoolagenda 1998/1999
In deze agenda schreef Ronald Giphart het volgende verhaal:
HET SAFEHOUSE
Het was op een mistige vrijdagavond. De aders klopten in mijn hoofd, adrenaline spoot door mijn lichaam en mijn sluitspieren voerden een choreografie uit waarop ik geen controle had. Met trillende handen schonk ik mezelf een glas zestien jaar oude Scotch in om enigszins tot rust te komen.
Goed, dit safehouse was comfortabel, daarover had ik niets te klagen. Maar verder was het een verdomd penibele situatie waarin ik verzeild was geraakt. Mijn eigen huis kon ik niet meer in, de politie zat achter me aan, de binnenlandse veiligheidsdienst was naar me op zoek. de pers (voor zover je nog over objectieve pers kon spreken in dit land) volgde al mijn sporen, mijn eigen krant had mijn opsporing verzocht, mijn vader scheen me te willen traceren, mijn vrienden keken naar me uit – ik denk dat ik op dat moment ‘most wanted’ was in Nieuw-Nederland.
De Scotch kalmeerde me, en met een schoner hoofd probeerde ik na te denken. Een uur daarvoor had ik een hysterisch telefoongesprek gevoerd met Victorine, in een telefooncel uiteraard, want de GSM kon ik echt niet meer gebruiken. Sterker nog, ik had de batterij van mijn praatbanaan ontmanteld om niet via het zendsignaal opgespoord te kunnen worden. Victorine reageerde kwaad en bezorgd toen ze hoorde dat ik aan de lijn was. Eerst vroeg ze schreeuwend of alles in godsnaam goed ging, daarna voegde ze eraan toe dat ik een klootzak was.
‘Waarom heb je het gedaan?’ wilde ze vier keer achter elkaar weten.
Ik wist het zelf ook niet. Of nee, ik wist het wel: ik had gedaan wat ik moest doen.
Ik meende wat ik zei tegen Koning Willem Alexander,’ mompelde ik rustig, ‘ik heb er geen spijt van.’
Toen schrok Victorine.
‘Oh God, ik word waarschijnlijk afgeluisterd,’ riep ze. ‘Sinds de Grondwet is afgeschaft luisteren ze iedereen af, schijnt het.’
Hierna probeerde ik haar gerust te stellen, maar ze wilde ophangen. Dat ze zich al genoeg verdacht had gemaakt door überhaupt met mij om te gaan, beet ze me toe en daarna hing ze op.
In het safehouse stak ik mijn hand in de lucht en toostte ik naar een denkbeeldige drinkpartner.
‘Op de afschaffing van de Grondwet!’ riep ik, en met toegeknepen ogen nam ik een slok van het vocht. Het was deze afschaffing waardoor ik nu zo oceaandiep in de problemen zat. Voortdurend bedacht ik twee dingen: a) hoe het zover had kunnen komen, en b) hoe het land hier weer uit moest komen.
Toen werd er gebeld. Een duffe Big-Benbel klonk na in het appartement. Ik zette mijn Scotch op tafel, nam een broodmes in mijn handen en dacht zes seconden na of ik ging opendoen of niet….
Eind
De K-agenda is een initiatief van Kunstbende, Stichting Schrijven en Stichting Beeldende Amateurkunst. Het project is tot stand gekomen dankzij financiële steun van het VSN-fonds en het Fonds voor Amateurkunst.
K-redactie
Mehrshad Azarbad. Sergey van Daalen, Raïssa Gooren. Lewie Gulikers, Guus Hogenhout. Merijn de Jong. Floorke Jutstra, René Kneyber, Eline van Lindenhuizen en Ricardo Makosi
Hoofdredacteur: Erik Nieuwenhuis
Vormgeving: Joost Overbeek
Projectcoördinator: Dennis Lahey
Projectmedewerker: Pien van Gemert
Medewerkers: Marley Miedema, Joop Mestrom (muziek), Jorinde Hagendoorn (fotografie), Esther Bos (beeldende kunst), Inge Pieters, Lucie Bruens
Drukwerk: Agora Printing. Averbode België
Informatie: Kunstbende, postbus 15980, 1001 NL Amsterdam, 020 – 5219922, fax: 020 – 5219920
email: kunstbende@kunstbende.nl
Internetsite: www.kunstbende.nl